Reklama

Dwaj bracia z Paryża

Józef i Henryk Babińscy, synowie polskich emigrantów z okresu Wiosny Ludów, przyczynili się do rozwoju nauk przyrodniczych. Młodszy z braci był pionierem neurochirurgii, a starszy – geologiem zatrudnianym przez francuski rząd.

Publikacja: 01.02.2024 21:00

Obraz André Brouilleta „Une leçon clinique à la Salpêtrière” z 1887 r. przedstawiający wykład Jeana-Martina Charcota w szpitalu Salpêtrière. Asystentem podtrzymującym „histeryczkę” jest Józef Babiński

Foto: Wikimedia Commons

Agnieszka Niemojewska

Reklama

Bracia Babińscy urodzili się w stolicy Francji w drugiej połowie XIX w. Obaj w 1885 r. zmienili zapis imion na francusko brzmiące: Joseph i Henri. Zasymilowali się. Nigdy jednak nie wyparli się swych korzeni. Pochodzili z polskiej rodziny szlacheckiej herbu Bojcza. Ich ojciec Aleksander Babiński wraz z matką – Henriettą z Warenów – trafili do Francji w 1848 r. Małżeństwo doczekało się pierwszego syna dopiero po siedmiu latach: 2 lipca 1855 r. urodził się Henryk, przyszły geolog, odkrywca złóż złota oraz węgla kamiennego, poszukiwacz diamentów, a przy tym znawca sztuki kulinarnej, autor popularnego we Francji dzieła gastronomicznego. Natomiast 2 listopada 1857 r. na świat przyszedł Józef, który stał się jednym z twórców światowej neurologii klinicznej (do dziś jeden z odruchów neurologicznych określany jest jego nazwiskiem, tzw. objaw Babińskiego). Obaj bracia ukończyli najpierw polską szkołę w Batignolles pod Paryżem, później jednak każdy z nich wybrał inną ścieżkę kariery.

Pozostało jeszcze 89% artykułu

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się świat i Polska. Jak wygląda nowa rzeczywistość polityczna po wyborach prezydenckich. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia.

Czytaj, to co ważne.

Subskrybuj teraz! Zaloguj się

Reklama