W mrokach wielkiego kryzysu. Herbert Hoover. Część III

Po zakończeniu I wojny światowej Herbert Hoover częściej bywał w Europie niż w Stanach Zjednoczonych. Mimo to cieszył się coraz większą popularnością w szerokich kręgach politycznych Waszyngtonu i Nowego Jorku. Kierowana przez niego American Relief Administration uratowała Europę przed klęską głodu spowodowaną wyniszczeniami wojennymi, pandemią grypy hiszpańskiej i klęską nieurodzaju. On sam traktował swoje zadanie przede wszystkim jako posługę chrześcijańską, zgodną z artykułami wiary wspólnoty kwakrów. Dlatego w latach 1921–1923, mimo krytyki amerykańskich organizacji antykomunistycznych, zorganizował pomoc ARA dla dotkniętej klęską straszliwego głodu Rosji Radzieckiej. Herbert Hoover i podlegli mu pracownicy otrzymali wyjątkową jak na bolszewickie standardy gwarancję bezproblemowego poruszania się na terytorium sowieckim w celu rozwożenia żywności. Konserwatywna prasa amerykańska zaczęła portretować Hoovera jako „przyjaciela czerwonych”. Rozsierdzony odpowiedział na te przytyki: „Dwadzieścia milionów ludzi głoduje. Niezależnie od ich poglądów politycznych należy im się pomoc”. Ta odpowiedź dowodziła jego szczególnej inteligencji. Chociaż bronił koncepcji dostaw żywności do sowieckiej Rosji, w tych dwóch zdaniach wyraził cały swój pogląd o skali nędzy i cierpienia Rosjan pod władzą bolszewików.