500 lat temu polski król przyjął hołd pruski. Potem przyszła zdrada

Jej przebieg znamy głównie z listu biskupa przemyskiego Andrzeja Krzyckiego do Pulleona, legata papieskiego na Węgrzech. Biskup wspomina, że przed krakowskim ratuszem w pobliżu ulicy Brackiej wzniesiono bogato przyozdobione w złotogłów i szkarłat podniesienie, na którym ustawiono tron. Na nim zasiadł król Polski i wielki książę litewski Zygmunt I, któremu wiele lat później nadano przydomek „Stary”. 58-letni monarcha przybył przed ratusz na czele licznego orszaku, strzeżony przez dwa tysiące zbrojnych. Władcy asystował arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski Jan Łaski, któremu towarzyszyło ośmiu najważniejszych biskupów reprezentujących koronne i litewskie duchowieństwo. Wraz z biskupami szedł uznawany wówczas za wielkiego myśliciela i krasomówcę proboszcz wesprymski Jan Stalalyi, reprezentujący dwór króla węgierskiego Ludwika II Jagiellończyka. Orszak królewski składał się także z najznamienitszym dostojników świeckich Królestwa Polskiego. Najzacniejsi nieśli regalia królewskie: berło, miecz i jabłko sferyczne. Byli tam książęta i reprezentanci wszystkich stanów, wojewodowie, kasztelanowie, rajcy miejscy Torunia i Elbląga, szlachta oraz dworzanie.