Izraelski plan zakładał w pierwszej kolejności zniszczenie lotnictwa państw arabskich, następnie rozbicie sił zbrojnych Egiptu na półwyspie Synaj, a wreszcie przerzucenie wojsk z frontu synajskiego przeciwko Syrii i Jordanii. Zasadniczą rolę w tej koncepcji odgrywały wojska lądowe i lotnictwo. Marynarka otrzymała zadanie obrony wybrzeża. Marsz sił lądowych miały wspierać desanty spadochronowe i śmigłowcowe. Kluczem do sukcesu było skoncentrowanie sił na wybranych kierunkach, zaskoczenie przeciwnika oraz utrzymanie wysokiego tempa działań. Gros sił skierowano przeciwko Egiptowi. Na froncie synajskim Izrael skoncentrował początkowo 19 brygad w trzech grupach operacyjnych: „Północ” gen. Israela Tala, „Centrum” gen. Abrahama Joffe i „Południe” gen. Ariela Sharona. Oprócz tego dwie brygady rozmieszczono w rejonie El-Kuntilli, a kolejną w okolicach portu Eilat. Na początku czerwca siły frontu synajskiego wzmocniło jeszcze 80 tys. rezerwistów. Na front jordański wysłano pięć brygad, które miały pozorowanymi działaniami ofensywnymi związać siły Jordanii, a na front syryjski – trzy brygady, mające zadanie powstrzymania ewentualnego natarcia przeciwnika.
Odwody Naczelnego Dowództwa (10 brygad) rozmieszczono pod Tel Awiwem. Tuż przed atakiem lotnictwo izraelskie przerzucono na lotniska polowe, urządzone na wybudowanych w tym celu odcinkach autostrad od Gazy do Hajfy i na pustyni Negew. Tymczasem przywódcy i generalicja państw arabskich zamierzali uwikłać Izrael w długotrwałe walki pozycyjne, aby po wykrwawieniu sił przeciwnika rozpocząć działania ofensywne. Jednak koncepcja ta nie była szczegółowo rozpracowana i przećwiczona ani skoordynowana w skali trzech frontów potencjalnej wojny. Nie opracowano także żadnego planu alternatywnego na wypadek porażki w bitwie obronnej.
Dwie egipskie dywizje zmechanizowane strzegły obszaru pomiędzy Gazą, El-Arisz i Abu-Ageilą. Prócz tego Gazy broniła brygada piechoty, a El-Arisz brygada pancerna. Był to rdzeń obrony, na którym miały się załamać natarcia izraelskie. Odwód (dywizja piechoty, dywizja pancerna, brygada piechoty i brygada pancerna) rozmieszczono w głębi Synaju z zadaniem wykonania przeciwuderzeń w razie przedarcia się Izraelczyków przez główną pozycję obronną. Za Kanałem Sueskim umieszczono odwód strategiczny: dywizję pancerną i dywizję piechoty.
Jordania rozwinęła na granicy z Izraelem pięć brygad na pozycjach obronnych na zachód od Jordanu. Na wschód od rzeki stały dwie brygady odwodowe.
Syria rozmieściła cztery brygady na dobrze przygotowanych rubieżach obronnych przy granicy z Izraelem, trzy zaś stanowiły drugi rzut. Część sił wydzielono do działań zaczepnych na terytorium przeciwnika. Odwody rozmieszczono w rejonie Damaszku.
