Wyzwanie przyśle mu szpieg nieznajomy,
Walkę z nim stoczy sąd krzywoprzysiężny,
A placem boju będzie dół kryjomy,
A wyrok o nim wyda wróg potężny.
Zwyciężonemu za pomnik grobowy
Tryptyk odwagi
Sto lat z górą przed męczeńską śmiercią Witolda Pileckiego w wierszu „Do Matki Polki” Adam Mickiewicz pisał o „synu wyzwanym do boju bez chwały”, co „nie pójdzie jak dawni rycerze utkwić zwycięski krzyż w Jeruzalemie”. I kończył:
Witold Pilecki w mundurze. Zdjęcie wykonane w latach 30. Zbiory rodzinne
Zostaną suche drewna szubienicy,
Za całą sławę krótki płacz kobiecy
I długie nocne rodaków rozmowy.
To jakby wieszcz ujrzał kres ciernistej drogi rotmistrza Pileckiego. Ale poeta, który pisał owe wstrząsające słowa w roku powstania listopadowego, nie mógł przewidzieć piekła Auschwitz, nierównej walki ze zbrodniarzami hitlerowskimi w powstaniu warszawskim, a wreszcie tortur i mordu dokonanego na wiernym synu ojczyzny przez oprawcę w polskim mundurze...
Te trzy momenty – uzupełnione o „długą rozmowę” z dziećmi rotmistrza – stanowią tryptyk odwagi, na którym oparliśmy całą publikację. Dwa i pół roku w obozie koncentracyjnym, dokąd Pilecki trafił dobrowolnie, aby przesyłać meldunki dowództwu ZWZ/AK oraz zorganizować zbrojny ruch oporu. Boje na pierwszej linii w powstaniu, a zwłaszcza zdobycie reduty w centrum miasta. Konspiracja przeciw kolejnej okupacji Polski zakończona aresztowaniem, okrutnym śledztwem i mordem sądowym wykonanym bez litości. Nie wiemy, gdzie ów „dół kryjomy”, dokąd wrzucono szczątki skazańca. Przez lata komuniści starali się też zatrzeć pamięć o rotmistrzu, dokonując kolejnej zbrodni – tym razem w świadomości Polaków.
Na kolejnych stronach przypominamy prawdziwego bohatera narodowego, nieugiętego człowieka, najmężniejszego z mężnych żołnierzy II wojny światowej.
Wyzwanie przyśle mu szpieg nieznajomy,
Walkę z nim stoczy sąd krzywoprzysiężny,
Pozostało 94% artykułu
