Zreformowana armia Króla Słońce

Dzięki reformom podjętym przez młodego Króla Słońce wojsko francuskie przekształciło się w pierwszą nowoczesną siłę zbrojną z regulaminami, służbami zaopatrzeniowymi i pomocniczymi. Absolutne państwo mogło wystawić prawie 300 tys. żołnierzy, ubrać ich w mundury i uzbroić.

Wielką zasługę w dziele reform miał energiczny minister wojny Le Tellier, markiz de Louvois, który przekonał króla, że Francja musi mieć stałą armię polową, jednolicie zorganizowaną w bataliony, brygady i armie, zaopatrywaną ze stałych magazynów opłacanych przez państwo, wspartą przez oddziały saperów, inżynierów i artylerię. On także bezlitośnie łamał partykularne interesy prowincji, rodów arystokratycznych i samowolę generałów. Wolał mieć dowódców mieszczańskiego pochodzenia lub ze zubożałej szlachty, ale zdolnych, niż arystokratów zawdzięczających awans wyłącznie pochodzeniu. Taka polityka pozwoliła zabłysnąć całej plejadzie doskonałych marszałków: Kondeuszowi, Tureniuszowi, Luksemburgowi, Catinatowi, Villarsowi, Berwickowi i Tessé. Co więcej, Francja miała stały ośrodek decyzyjny – ministra wojny rezydującego w Wersalu i koordynującego poczynania wielotysięcznych armii. Louvois i jego następcy tworzyli plany kampanii, ale dawali dowódcom w polu swobodę manewru, nie ograniczając ich zbytnio nakazami. Zapleczem dla oddziałów regularnych były jednostki rezerwowe milicji, które mogły dać im wartościowych żołnierzy lub zastąpić w służbie garnizonowej, umożliwiając wyjście w pole.