Reklama

Zbrojownia tamtych lat - „Podniecanie członka P.O.W...”

Przez cały okres działalności Polskiej Organizacji Wojskowej zmieniał się stan liczebny jej członków, założenia programowe, a także struktura organizacyjna. Niezmienna natomiast pozostawała kwestia uzbrojenia, tzn. szczątkowy stan arsenału POW.

Publikacja: 05.11.2009 22:06

Regulaminy Polskiej Organizacji Wojskowej

Regulaminy Polskiej Organizacji Wojskowej

Foto: MUZEUM WOJSKA POLSKIEGO W WARSZAWIE

I to mimo że pozyskiwanie i gromadzenie środków walki było jednym z najważniejszych zadań. Sytuacja uległa poprawie w zasadzie dopiero z chwilą załamania Niemiec i żywiołowego rozbrajania wojaków kajzera w październiku – listopadzie 1918 roku oraz zajmowania rozmaitych składów wojskowych. Zdjęcia z tego okresu ukazują oddziały peowiaków dość jednolicie uzbrojonych w długą broń.

Ponieważ od początku istnienia organizacja miała charakter wojskowy, a jej członkowie stać się mieli kadrą przyszłego Wojska Polskiego, opracowywano i drukowano rozmaite regulaminy i instrukcje (odpowiedzialne komisje: szkolna i wydawnicza), w których wyłuszczano zasady prowadzenia walki w nowoczesnej wojnie.

Wydany w 1915 roku „Regulamin wojsk pieszych” wyraźnie nawiązywał tutaj do wzorców austriackich, opracowanych jeszcze przed wybuchem wojny światowej. Czytamy w nim m.in.: „Piechota zwycięża nieprzyjaciela ogniem, bagnetem łamie jego ostatni opór. Dobra piechota musi uważać [tę] walkę za ostateczny środek, często niezbędny do rozstrzygnięcia. Największe jednak znaczenie w walce piechoty posiada walka ogniowa”.

Zdając sobie sprawę z olbrzymiej siły szybkostrzelnej broni strzeleckiej, słusznie twierdzono: „Nie wolno w sferze działania ognia nieprzyjacielskiego używać zwartych, gęstych formacji. Zasadniczą formacją bojową piechoty jest linia tyralierska”. Dużą wagę przywiązywano do odpowiedniego zapoznania z konkretną bronią i intensywnego szkolenia strzeleckiego. W „Regulaminie wykształcenia bojowego P.O.W.” z 1918 roku instruowano: „Do wykształcenia strzeleckiego garnie się rekrut ze szczególnym zamiłowaniem. Rzeczą instruktora jest podniecanie go i utrzymywanie w tym zapale”.

Jako że POW była organizacją konspiracyjną i pozyskiwała bojowy sprzęt z kilku źródeł, m.in. z dawnych organizacji strzeleckich, od legionistów, wreszcie zdobywając broń na Rosjanach, a potem Niemcach, w instrukcjach zwracano uwagę na różne wzory uzbrojenia (np. karabiny Mannlicher wz. 95 i Mosin wz. 91). Co ciekawe, w części dotyczącej posługiwania się pistoletem wykorzystano sprawdzoną instrukcję Wydawnictwa Wydziału Bojowego PPS-Frakcji Rewolucyjnej pt. „Pistolet Browninga”. Czytamy w niej m.in.: „Na komendę „ogień pojedynczy! – strzelać!” każdy żołnierz z osobna tak długo strzela, dopóki widzi cel lub padnie komenda nakazująca zaprzestanie ognia. (…) Celem przyspieszenia ognia daje się komendę „prędzej – strzelać!”, celem zaś nadania gwałtownego charakteru ognia komenderuje się: „paczkami!” (…)”.

Reklama
Reklama

Oczywiście broń stanowiła tylko jeden z elementów, o wartości żołnierza decydowało także wiele innych czynników: „Głównym środkiem walki jest broń ręczna i granat ręczny, który częstokroć rozstrzyga walkę. (…) Lecz broń nie wystarcza. Armię musi ożywiać duch rewolucyjnej dyscypliny, duch zaczepnego działania, wytrzymałości, poświęcenia, samodzielności i wykształcenia bojowego. Są to zalety, które same przez się nawet wśród najniekorzystniejszych warunków zapewniają zwycięstwo”.

Owe instrukcje, a przede wszystkim rozmaite ćwiczenia terenowe i manewry – jak te w Zielonce pod Warszawą w 1917 roku (na zdjęciach z tego wydarzenia peowiacy są jeszcze bez broni) – przyczyniły się do tego, iż z chwilą tworzenia Wojska Polskiego członkowie POW stanowili wartościową kadrę.

[i]Michał Mackiewicz - pracownik naukowy Muzeum Wojska Polskiego [/i]

I to mimo że pozyskiwanie i gromadzenie środków walki było jednym z najważniejszych zadań. Sytuacja uległa poprawie w zasadzie dopiero z chwilą załamania Niemiec i żywiołowego rozbrajania wojaków kajzera w październiku – listopadzie 1918 roku oraz zajmowania rozmaitych składów wojskowych. Zdjęcia z tego okresu ukazują oddziały peowiaków dość jednolicie uzbrojonych w długą broń.

Ponieważ od początku istnienia organizacja miała charakter wojskowy, a jej członkowie stać się mieli kadrą przyszłego Wojska Polskiego, opracowywano i drukowano rozmaite regulaminy i instrukcje (odpowiedzialne komisje: szkolna i wydawnicza), w których wyłuszczano zasady prowadzenia walki w nowoczesnej wojnie.

Reklama
Historia
Kongres Przyszłości Narodowej
Materiał Promocyjny
Bank Pekao uczy cyberodporności
Historia
Prawdziwa historia agentki Krystyny Skarbek. Nie była polską agentką
Historia
Niezależne Zrzeszenie Studentów świętuje 45. rocznicę powstania
Historia
Którędy Niemcy prowadzili Żydów na śmierć w Treblince
Materiał Promocyjny
Stacje ładowania dla ciężarówek pilnie potrzebne
Historia
Skarb z austriackiego zamku trafił do Polski
Materiał Promocyjny
Nowy Ursus to wyjątkowy projekt mieszkaniowy w historii Ronsona
Reklama
Reklama