Sowieci: Kapitalistyczny jazzband

Wielka Brytania była przedstawiana jako imperium, które wojuje cudzymi rękoma. W następnym dziesięcioleciu miejsce Francji zajęły Niemcy, za których plecami stała właśnie Wielka Brytania, którą tak jak w czasach carskich przedstawiano jako lekceważącego wszystkich, butnego „Johna Bulla”.

Z tego okresu pochodzi karykatura, na której Borys Jefimow przedstawił wraży dla ZSRR koncert państw burżuazyjnych jako jazzband. Jako frontman Charles Evans Hugues, w latach 20. sekretarz stanu USA, jeden z inicjatorów planu Dawesa; na skrzypcach duet Stanley Baldwin (konserwatysta, premier Wielkiej Brytanii, który siłą spacyfikował strajki robotnicze w 1926 roku, a rok później zerwał stosunki dyplomatyczne z ZSRR, w latach 30., łamiąc postanowienia traktatu wersalskiego, zniósł obostrzenia dla III Rzeszy w zakresie rozbudowy jej floty), Édouard Herriot (polityk partii radykalnej, premier Francji); lord Curzon dmie w 16-calową trąbę; polski pan – w domyśle: marszałek Piłsudski – gra na „kontrabandzie” (zaznaczone, że to literówka), Rumunia gra na fujarce, Mackdonald, skompromitowany fałszywą notą z powodu tzw. listu Zinowiewa, ucieka z zerwaną struną, Mussolini gra na flecie wykonanym z kości komunisty, na końcu prezydent Niemiec Fridrich Ebert z brzęczykiem i faszystą na ramieniu, który gra na trójkącie przypominającym swastykę.