Wojna trojańska – spojrzenie historyka

Zapoczątkowane przez Heinricha Schliemanna wykopaliska w Troi zdawały się potwierdzać historyczność wojny opisanej przez Homera. Istniejąca od ok. 3000 roku p.n.e. warowna osada trojańska uległa wedle ustaleń archeologów zniszczeniu ok. 1200 roku p.n.e., co zgadzałoby się z poglądami starożytnych, którzy najczęściej umieszczali upadek Troi w 1184/1183 roku p.n.e. Wiemy jednak, że w ciągu stosunkowo niedługiego czasu Troja dwukrotnie uległa zniszczeniu: pierwszy raz ok. 1300 roku p.n.e. i drugi właśnie ok. 1200 roku p.n.e. Ok. 1300 roku p.n.e. nastąpił upadek bardzo bogatej osady, którą uczeni nazywają Troją VI. Za przyczynę zniszczeń uznają jednak raczej trzęsienie ziemi niż wojnę w związku z brakiem śladów pożaru zwykle towarzyszącego zdobywaniu miast. Troję VI, co także przemawiałoby przeciwko uznaniu jej za Troję Homerową, odbudowano. Nowa osada Troja VIIa ustępowała swej poprzedniczce pod względem obszaru i bogactwa. Przetrwała ok. 100 lat. Ślady pożaru wskazują, że sprawcami zagłady miasta tym razem byli ludzie. Wkopane w podłogi domów gliniane zasobniki na zboże, oliwę i wino można traktować jako świadectwo długotrwałego oblężenia. Z pozoru sprawa wydaje się więc prosta – znaleziska archeologiczne potwierdzają tradycję grecką!