W 1409 roku władcą Samarkandy został Uług Beg. Był to nietuzinkowy człowiek: jeden z najwybitniejszych średniowiecznych astronomów, miłośnik literatury, sztuki i architektury, przeciwnik rozwiązywania sporów za pomocą wojen. W latach 1428 –1429 wybudował pod Samarkandą obserwatorium astronomiczne, gdzie dokonał wielu istotnych obserwacji i pomiarów nieba. Jego najbardziej znanym dziełem naukowym są „Nowe tablice gwiezdne”. W 1449 roku został zamordowany z rozkazu swego syna Abd al Latifa.
6 lipca 1415 roku w Konstancji spalono na stosie Jana Husa, czeskiego reformatora religijnego, profesora Uniwersytetu Praskiego. Mimo że list żelazny wystawiony przez króla Zygmunta Luksemburczyka gwarantował mu bezpieczeństwo, pod naciskiem dostojników kościelnych obradujących na zwołanym tam soborze Husa uwięziono go i jako heretyka skazano na śmierć. To wiarołomstwo wywołało oburzenie w Czechach, gdzie uznano go za bohatera narodowego, a jego nauki stały się podstawą ruchu polityczno-religijnego: husytyzmu.
1 grudnia 1415 roku urodził się Jan Długosz, duchowny, historyk i dyplomata. Jego najsłynniejszym dziełem są „Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego”, obejmujące dzieje Polski od czasów najdawniejszych do 1480 roku. W latach 1433 – 1455 był sekretarzem biskupa krakowskiego (potem kardynała) Zbigniewa Oleśnickiego. Później służył królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi, który powierzył mu wychowanie synów. Uczestniczył w wielu poselstwach zagranicznych. Zmarł 19 maja 1480 roku w Krakowie.
