28 lipca 1914 roku wybuchła I wojna światowa. Żydzi, będąc obywatelami różnych państw, służyli w różnych armiach i podczas wojny walczyli przeciwko sobie. W niemieckiej armii walczyło 100 tys. żydowskich żołnierzy (w tym 2 tys. oficerów), w austro-węgierskiej – 320 tys. (w tym ośmiu generałów). Przeciwko nim walczyło w armii brytyjskiej 10 tys. żydowskich żołnierzy (w tym 1,3 tys. oficerów), we francuskiej – 55 tys. (w tym 14 generałów), w rosyjskiej – ponad 350 tys., a w amerykańskiej – 250 tys. (w tym 10 tys. oficerów). Na frontach I wojny światowej zginęło ogółem 120 tys. żołnierzy Żydów.

W 1905 roku rosyjski marksista Ber Borochow (1881 – 1917) ogłosił główne cele działalności żydowskiej partii robotniczej Poalej Syjon (Robotnicy Syjonu). Była to socjalistyczna partia realizująca cele syjonistyczne. Borochow twierdził, że w odrodzonym państwie żydowskim będzie prowadzona walka klas, a sojusznikiem żydowskiej klasy robotniczej będzie arabski proletariat.