Jego powieści mają trochę charakter kronik rodzinnych, trochę tradycyjnych powieści obyczajowych. Jednak mimo swych słabości cieszą się wielkim powodzeniem. Bo przede wszystkim są pisane prostym językiem, prezentują obfitość wątków, ich bohaterowie, choć czasem zbyt schematyczni, to ludzie z krwi i kości, targani sprzecznymi namiętnościami, uwikłani w szereg skomplikowanych problemów.
Dla żydowskich czytelników są one atrakcyjne ze względu na szczegółowy i barwny obraz społeczności, w której się wychowali lub z której pochodzą ich rodzice czy dziadkowie. Czytelnika amerykańskiego i zachodnioeuropejskiego pociąga głównie egzotyka. Natomiast polski czytelnik znajdzie tu oprócz egzotyki interesujący obraz społeczeństwa polskiego przedstawiony przez pisarza, który urodzony i wychowany w Polsce związany był silnie z kulturą żydowską, choć i kultura polska nie była mu zupełnie obca. Np. powieści „Dwór” i „Spuścizna” ukazują przemiany zachodzące w Polsce po upadku powstania styczniowego na przykładzie losów dwóch rodzin – zubożałego polskiego rodu Jampolskich i bogacącego się żydowskiego rodu Kalmana Jakobiego.
Rozkład, a jednocześnie postęp – tak by można w skrócie scharakteryzować obraz Polski drugiej połowy dziewiętnastego wieku przedstawiony przez Bashevisa Singera. Rozkwitowi handlu i przemysłu wspomaganemu ideami pozytywistycznymi towarzyszy rozpad i zamieranie dawnych więzi i zwyczajów.
„Dwór” opisuje wydarzenia, które znamy doskonale z rodzimej literatury, choć obraz ten różni się w znacznym stopniu od tego, do którego jesteśmy przyzwyczajeni – po pierwsze dlatego, że wyszedł spod pióra pisarza tworzącego w jidysz, który zachowuje większy dystans do opisywanych wydarzeń, po drugie zaś dlatego, że wydarzenia te widziane są z perspektywy drugiej połowy dwudziestego wieku, przez co obraz staje się bardziej skondensowany i syntetyczny. Na przykład bardzo ostro wygląda przeprowadzona ustami polskich bohaterów „Dworu” ocena powstania styczniowego.
Rozkład nie omija również społeczności żydowskiej. O ile jednak w przypadku Polaków upadek tłumaczony jest w dużej mierze brakiem wolności i frustracją spowodowaną fiaskiem powstania, o tyle w wypadku Żydów ma on podłoże religijne. Postępująca sekularyzacja świata wyciska swe piętno również na ortodoksyjnej społeczności. Pierwszy zły znak stanowi ucieczka córki Kalmana Jakobiego, Miriam-Liby, z Lucjanem Jampolskim, którym to związkiem przynosi nieszczęście zarówno sobie, jak i rodzinie – po poślubieniu „goja” traktowana jest jak umarła, a nawet gorzej, bo nie wolno wcale o niej wspominać.
