Z XVI – XVII w. znamy imiona kilku włoskich architektów zatrudnionych przy wznoszeniu synagog we Lwowie (Paweł Rzymianin), na Kazimierzu krakowskim (Matteo Gucci) i w Zamościu (Bernardo Morando). Nie wiemy, czy byli w tamtych czasach budowniczowie – Żydzi; na pewno nie mieli swoich cechów. Sformułowania i określenia towarzyszące odczytanym wśród XVIII-wiecznych dekoracji żydowskim imionom (np. Jehuda Lejb w Pińczowie) wskazują raczej, że należały one do twórców malowideł, nie zaś do cieśli czy innych rzemieślników budowlanych.
Na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim najciekawsze, nowatorskie projekty synagog – niestety, niezrealizowane – tworzył Henryk Marconi (Łomża 1832 i 1835 r., Warszawa po 1842 r.). Interesujące realizacje mają na swoim koncie jego uczniowie: Franciszek Tournelle (Włocławek 1854 r.) i Ignacy Markiewicz (Brzeziny 1885 r.).
Leandro Marconi, syn Henryka, wzniósł w latach 1875 – 1878 Wielką Synagogę na Tłomackiem w Warszawie. Unikalną budowlą była okrągła synagoga na Pradze warszawskiej, wzniesiona w 1836 r. przez Józefa Grzegorza Lessla. Synagogę w Łodzi przy Promenadzie projektował w 1885 r. Adolf Wolff ze Stuttgartu, a firmował łódzki architekt miejski Hilary Majewski.
[wyimek]Gęsie pipki, czy raczej gęsi pipkes, to potrawa wręcz legendarna, o której wszyscy słyszeli, ale niekoniecznie kiedykolwiek się z nią zetknęli”.[/wyimek]
Spośród architektów działających w Galicji warto wymienić Władysława Ekielskiego (przebudowa synagogi w Tarnowie, 1909 r.) oraz Wilhelma Stiassnego z Wiednia, który w 1899 r. wzniósł synagogę w Stanisławowie.W miastach zaboru pruskiego znamy nazwiska twórców synagog w Poznaniu (Cremer i Wolffenstein, 1908 r.) i Bydgoszczy (James Fergusson, 1878 r.).
