Szabat Be-reszit (hebr. Szabat „Na początku”) wziął nazwę od pierwszego słowa Biblii Hebrajskiej (Księga Rodzaju 1,1). Zwyczajowo do czytania Tory wzywa się tego dnia osobę, która pełniła funkcję oblubieńca Księgi Rodzaju (hebr. chatan Be-reszit; jid. chosn Brejszes).
Było to uznawane za szczególne wyróżnienie w społeczności synagogalnej, a równocześnie wiązało się z przewodniczeniem jej w święcie Simchat Tora (hebr. Radość Tory; jid. Symches Tojre), stanowiącym wyraz radości z powodu nadania Izraelowi Prawa. Święto to było częścią Szmini Aceret (hebr. Ósmy [dzień] Zgromadzenia, także Święto Zakończenia; jid. Szmini Acejres) – ósmego dnia święta Sukot, oznaczającego zakończenie wszystkich jego rytuałów. Święto Sukot (l. mn. od hebr. suka: szałas, namiot, kuczka; jid. Sukes, Sykes) rozpoczyna się piętnastego, a kończy dwudziestego drugiego dnia miesiąca tiszri.
Przypada jesienią po zebraniu plonów z pól, sadów i winnic. Charakteryzuje je wesołość i radość ze zbiorów. Budowane z okazji święta szałasy mają przypominać wyjście Izraelitów z Egiptu i ich wędrówkę przez pustynię ku Ziemi Obiecanej oraz opiekę Bożą, którą zostali wówczas otoczeni.
