Wynikało z tego, że próby obrony kordonowej przed arabskim uderzeniem zakończyłyby się niechybną katastrofą i zagroziłyby dalszemu bytowi Izraela. Dlatego izraelscy politycy i sztabowcy hołdowali koncepcji uderzenia wyprzedzającego i przeniesienia działań na terytorium przeciwnika.
Izraelskie ugrupowanie bojowe skierowane do działań na Synaju składało się z dwóch zgrupowań, dwóch grup bojowych i dwóch oddziałów wydzielonych (łącznie ok. 70 tys. żołnierzy). Otrzymały one następujące zadania:
– Zgrupowanie Północ – prowadzić natarcie na Rafah, Al-Arisz i Al-Kantarę w celu obejścia od południa sił broniących Gazy,
– Zgrupowanie Centrum – nacierać na Nitsanę i Ismailję,
– Grupa Gaza – związać walką siły przeciwnika broniące Gazy, następnie przejść do działań zaczepnych i opanować całą strefę,
