1918: Giles Lytton Strachey, angielski pisarz i krytyk, osiągnął wielki sukces, wydając „Ludzi epoki Wiktorii” – kolekcję czterech zwięzłych portretów ówczesnych bohaterów. Z humorem wykpił ich wady i to, co uważał za hipokryzję wiktoriańskiej moralności. Tym samym zyskał sławę twórcy nowej formy biografistyki, w której psychologiczny wgląd i sympatia są połączone z pewnym lekceważeniem i inteligentną kpiną. Aleksander Błok w poemacie „Dwunastu” skupionym wokół dziejów Rosji i rewolucji 1917 r. – z Chrystusem idącym na czele zbuntowanego motłochu – głosił pochwałę groźnego, ale oczyszczającego żywiołu rewolucji.
30 listopada – szwajcarski dyrygent Ernest Ansermet po raz pierwszy poprowadził Orchestre de la Suisse Romande w Genewie. Zmarli 1918 r.:
4 listopada – Wilfred Owen, angielski poeta (ur. w 1893 r.);
9 listopada – Guillaume Apollinaire (właściwie Wilhelm Apolinaris Kostrowicki), francuski poeta (ur. w 1880 r.). 1919:
14 lutego – Wiktor Gomulicki, pisarz i publicysta (ur. w 1848 r.).