Reklama
Rozwiń

Strategia i taktyka: obrona powietrzna Wielkiej Brytanii

Do obrony powietrznego obszaru Wysp Brytyjskich latem 1940 r. zaangażowano wszystkie dostępne środki: ok. 600 samolotów myśliwskich typu Spitfire i Hurricane, 2000 dział przeciwlotniczych, 1500 balonów zaporowych oraz 80 stacji radarowych.

Publikacja: 29.05.2009 17:09

Strategia i taktyka: obrona powietrzna Wielkiej Brytanii

Foto: Rzeczpospolita, Norbert Suchorzewski

Kraj podzielono na pięć stref powietrznych, a te na sektory. W każdej strefie stacjonowała grupa myśliwska złożona z kilkunastu dywizjonów (squadronów) myśliwskich. Każdy dywizjon miał 12 maszyn bojowych i kilka rezerwowych.

Sygnał do walki nadchodził z centralnego stanowiska dowodzenia Fighter Command, które dzięki gęstej siatce punktów radiolokacyjnych i obserwacyjnych Królewskiego Korpusu Obserwacyjnego miało doskonałe rozeznanie, skąd zbliża się przeciwnik. Brytyjskie radary wykrywały niemieckie formacje już z odległości 160 km, często wyłapując je jeszcze nad terenem Francji i Belgii. Dawało to aliantom dużą przewagę strategiczną, a także pozwalało brytyjskim lotnikom cieszyć się z dłuższego odpoczynku, bowiem podrywano ich do akcji w ostatnim momencie, gdy Niemcy byli blisko.

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Historia
Jakie tajemnice skrywa jeszcze więzienie przy Rakowieckiej w Warszawie
Historia
Zrabowany pierścień króla Zygmunta Starego w niemieckich rękach
Historia
Lądowa epopeja żaglowca Vasa
Historia
Wikingowie: w poszukiwaniu nowego domu
Historia
07 potyka się o własne nogi. Odtajnione akta ujawniły nieznane fakty o porwaniu Bohdana Piaseckiego