Podwyższanie rozmiarów tej „wiktorii” było bezkrytycznie przyjmowane zarówno przez stronę weteranów nocnego starcia, jak i historyków. Nikt nie wpadł na pomysł przebadania dokumentów niemieckich nie tylko z zasobu Bundesarchiv, ale też tych znajdujących się w Polsce.
Latem 1944 r. RONA (Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa) wycofała się z Lepelszczyzny przez Grodzieńszczyznę i GG do Gau Oberschlesien, w okolice Ratibor (obecnie Racibórz, województwo śląskie). Po formalnym utworzeniu 29. Dywizji Grenadierów SS RONA (rosyjska nr 1) 3000 żołnierzy, istniejącej wcześniej Brygady Szturmowej SS RONA, pozostałych na Śląsku miało trafić na poligon Neuhammer (obecnie Świętoszów, województwo dolnośląskie). Z około 1800 nieżonatych żołnierzy RONA został utworzony pułk szturmowy (lub zbiorczy) RONA pod dowództwem Waffen-Sturmbannführera SS Iwana Frołowa (a nie jak powszechnie się uważa Bronisława Kaminskiego, zrusyfikowanego Polaka po mieczu i kądzieli), a następnie skierowany do pacyfikacji powstania warszawskiego.