Tylko 69 zł za pół roku czytania.
O tym, jak szybko zmienia się świat. Czy będzie pokój na Ukrainie. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej. Wyjaśniamy, tłumaczymy, inspirujemy.
Lipcowe „święto”
W młodości często wędrowałem po górach. Na przełomie lat 80. i 90. przeszedłem niemal wszystkie trasy w Sudetach i Karpatach polskich. A przyczyną tego był przypadkowy zakup. 22 lipca 1985 r. na festynie zorganizowanym przy Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie udało mi się kupić plecak typu „komin”, z którego byłem bardzo dumny. Do tego dostałem od rodziców maszynkę do gotowania typu prymus i wielozadaniowy scyzoryk Gerlach. Mając taki sprzęt, musiałem spróbować górskiej włóczęgi.
W czasie licznych festynów organizowanych z okazji Narodowego Święta Odrodzenia Polski można było kupić towary, które były ciężko dostępne w zwykłych sklepach
Legitymacja członka PTTK otwierała przede mną malowniczy świat polskich schronisk turystycznych. Wspomnę jedynie, że wolałem czasami przespać się na materacu gimnastycznym w jakiejś wiejskiej szkole mijanej na szlaku. Natomiast pod względem towarzyskim wspólne nocowanie w schroniskach PTTK było wydarzeniem niezapomnianym. Dlaczego? Ponieważ ludzie ze sobą rozmawiali, a nie gapili się w smartfony.
Czemu o tym wszystkim piszę? Ponieważ mamy dzisiaj 22 lipca, a ja tę datę najmilej wspominam z czasów PRL. Zazwyczaj byłem wtedy właśnie gdzieś hen daleko w górach, na jakiejś wędrówce. W miasteczkach, przez które się przechodziło, natrafiałem na uroczystości i zabawy, które od kościelnych odpustów różniły się tylko tym, że można było lepiej zjeść i kupić coś okazyjnie. Tego bowiem dnia władza ludowa rzucała na rynek asortyment towarowy niedostępny na co dzień. Bywało, że sprzedawali bez kartek smażoną kiełbasę i produkty czekoladopodobne.
