Gąsiorowski o oscylatorze i reaktywacji Art-B

rp.pl: 31 lipca 1991 roku wyjechał pan z Bogusławem Bagsikiem do Izraela. Czy to prawda, że zostali panowie ostrzeżeni przed aresztowaniem?

Andrzej Gąsiorowski: Nikt mnie nigdy nie ostrzegał przed możliwym aresztowaniem. W moim przypadku list gończy wydano trzy miesiące po moim wyjeździe z Polski.

W książce Dariusza Wilczaka przewija się sugestia, że spółka Art-B została stworzona przez służby specjalne po to, by sfinansować przerzut Żydów z upadającego ZSRR do Izraela. Ile w tym prawdy?

To wielka przesada. Udział Art-B w tej operacji był raczej symboliczny w kontekście globalnego zaangażowania wszystkich uczestniczących w niej stron. Porozumienie w sprawie tej operacji zostało podpisane przez prezydenta Reagana i Gorbaczowa jako część układu SALT 2. Emigrację Żydów z upadającego ZSRR finansował Kongres USA w wysokości 10 miliardów dolarów.

W Izraelu doczekał pan przedawnienia zarzutów i teraz może pan swobodnie przyjeżdżać do Polski…

Przez 23 lata istotnie pozostawałem pod zarzutem zagarnięcia mienia społecznego wielkiej wartości na szkodę „polskiego systemu bankowego” w oparciu o działania publicystycznie nazywane „oscylatorem”, którego termin przedawnienia upływał w sierpniu 2016 roku. Jednakże dwa lata przed tym terminem prokuratura okręgowa w Warszawie ostatecznie uznała tej treści zarzut za pozbawiony podstaw prawnych i śledztwo zostało umorzone.

Przed umorzeniem prokuratura wyliczała, że wraz z Bagsikiem wyłudził pan z systemu bankowego ponad 4,2 bln ówczesnych złotych (ponad 400 mln dzisiejszych złotych). Na czym właściwie polegał ów oscylator?

Według wiedzy na dzień dzisiejszy - oscylator to była operacja bankowa która przyniosła Art-B zysk brutto 15,8 milionów zł, od której Skarb Państwa pobrał od Art-B 7,2 miliona podatku dochodowego, uczestniczące w niej banki otrzymały od Art-B 3,5 miliona zł prowizji, oraz dodatkowo 10,1 miliona zł karnych odsetek za debety, jak również prowizję od NBP w wysokości 42,2 milionów zł, a od  tej prowizji Skarb Państwa pobrał od banków ok. 20 milionów zł podatku dochodowego. Zysk brutto z oscylatora dla Art-B w stosunku do obrotu z oscylatora to 0,07 proc.

Czy w dzisiejszym systemie bankowym dostrzega pan luki, które można wykorzystać z podobnym skutkiem?

Jak widać, w dzisiejszym systemie nie jest to aż tak bardzo unikalna transakcja.

W jednym z wywiadów stwierdził pan, że „sprawę Art-B prowadzono tak, żeby nas łapać, ale nigdy nie złapać”. Mógłby pan to wyjaśnić?