Jak odkryto grób Mikołaja Kopernika

Mikołaj Kopernik dwie trzecie swego dorosłego życia spędził we Fromborku i przy tamtejszej katedrze, której był kanonikiem. Stąd kierował się ku europejskim podróżom i studiom, tutaj obserwował gwiazdy i oddawał się zawiłym obliczeniom astronomicznym, próbując uporać się z niekonsekwencjami ptolomejskiej (geocentrycznej) interpretacji ruchu ciał niebieskich.

W środowisku europejskich uczonych był ceniony zwłaszcza jako matematyk i astronom. Był także lekarzem, ekonomistą (jego teoria o wypieraniu dobrego pieniądza przez lichy sprawdziła się w praktyce), zdolnym administratorem i dowódcą wojskowym w walce przeciw Krzyżakom. Skutecznie obronił Olsztyn przed ich atakiem. Z własnego wyboru był wiernym poddanym królów polskich. W swych pismach posługiwał się wytworną, pielęgnowaną w XVI wieku łaciną, która służyła mu też w kontaktach z europejskimi uczonymi. Znajomość języka polskiego pomogła mu, gdy werbował mazowieckich rolników do osiedlania się na spustoszonych i wyludnionych przez Krzyżaków polach konwentu. Umowy były spisywane w języku polskim. Dzieło jego życia, rozprawa „O obrotach sfer niebieskich", ukazało się drukiem w Norymberdze w marcu 1543 r., niedługo przed jego śmiercią, która nastąpiła wiosną tego samego roku, najpewniej około 21 maja. Nie wiadomo jednak, czy zdołał ujrzeć je w całości.