W XVI stuleciu comtessa Anne d'Alegre optowała za ortodoncją, aby naprawić swój uśmiech, któremu brakowało wyrazistości. Takie i wiele innych intymnych rzeczy prezentuje wystawa pod tytułem „Dbajcie i siebie. Archeologia leczenia i zdrowia" w muzeum Chronographe w Rezé niedaleko Nantes, we Francji. To jest ekspozycja zupełnie nowej generacji, praktycznie bezwstydna, ale wcale nie ograniczona limitem wieku.
– Istnieje prawdziwa przepaść między tym, co szeroka publiczność pasjonująca się Indianą Jonesem wie o archeologii, a tym, co wiedzą prawdziwi archeolodzy. Chcieliśmy pokazać związek „suchych" zabytków z „soczystymi" historiami ludzi, człowieka w jego osobistym doświadczeniu – podkreśla Valerie Delattrre, komisarz wystawy.
Widz przekonuje się podczas zwiedzania, że leczyć to przede wszystkim oddalać chorobę. Najbardziej podstawowym do tego środkiem w przeszłości było karmienie piersią. W czasach, gdy przeżywał co czwarty noworodek, aż do pojawienia się szczepionek w XVIII w., karmienie piersią najlepiej uodporniało i chroniło dziecko, a jednocześnie umożliwiało odsunięcie do maksimum przyjścia na świat następnego dziecka (wierzono, że laktacja wstrzymuje owulację). Stosowano też mechaniczne sposoby zapobiegania ciąży – na wystawie są bardzo dobrze wyeksponowane.
W 1847 r. w Fontenay-le-Comte odkopano średniowieczny grób zawierający 80 szklanych naczyń i mały szkielet kobiety (153 cm), uznano ją wtedy za „malarkę". Z czasem okazało się, że chodzi o „okulistkę" i jej naczynia zawierające rozmaite remedia (wykazała to analiza biochemiczna). W grobie znaleziono żelazną szkatułkę z przegródkami zawierającymi pastylki do rozpuszczania w wodzie i przemywania oczu, a także długą łyżeczkę do aplikowania lekarstwa.
Zawód lekarza w dzisiejszym rozumieniu wyodrębnił się około V wieku przed Chrystusem. Ale zanim zaczęli ordynować Hipokrates et consortes, od niepamiętnych czasów działali już szamani oraz inni uzdrowiciele. Najstarsza znana operacja miała miejsce 50 tys. lat temu: poddano jej neandertalczyka na terenie obecnego Iranu (amputowano mu ramię powyżej łokcia w następstwie postępującej gangreny). Wystawa pokazuje krzemienny skalpel z tego okresu.
