Pod władzą Łokietka był też Sieradz oraz Kujawy brzeskie. Książę Władysław chciał zawładnąć Krakowem. W 1292 r. Wacław rozpoczął wojnę z Łokietkiem. Najpierw zhołdował pozostałych książąt górnośląskich, Bolka opolskiego i Mieszka cieszyńskiego. W obozie Wacława znalazł się również Bolesław, książę mazowiecki, za którego król Czech wydał swoją siostrę Kunegundę. Następnie Wacław uderzył na Łokietka.
Władysław był zdecydowanie słabszy i musiał ulec. Został zmuszony do wyrzeczenia się pretensji do Małopolski. Wacław pozostawił mu Kujawy i Sieradz, lecz zobowiązał do złożenia z tych ziem hołdu lennego. Łokietek wycofał się z Sandomierza, ale hołdu nie złożył.
Zapewne już wtedy Wacław myślał o opanowaniu całej Polski i koronacji królewskiej. Uprzedził go jednak książę wielkopolski Przemysł II. W 1294 r., po śmierci ostatniego księcia gdańskiego, opanował Pomorze. Posiadając dwie polskie dzielnice, w 1295 r. koronował się w Gnieźnie na króla Polski. Koronę założył mu na głowę wielki bojownik o odrodzenie królestwa arcybiskup Jakub Świnka. Choć Przemysł władał tylko częścią ziem polskich, miał nadzieje na poddanie swojej władzy całego dziedzictwa Piastów.
Koronacja Przemysła krzyżowała plany Wacława: uniemożliwiała mu opanowanie reszty Polski i podważała jego władzę w Krakowie. Protestował bezskutecznie. Przemysł cieszył się poparciem papieża.Niedługo trwało królestwo Przemysła. Już w zapusty 1296 r. został zamordowany – zamach przygotowali margrabiowie brandenburscy. Przemysł nie pozostawił po sobie męskiego potomka, a więc Wielkopolska i Pomorze stały się ziemiami bez władcy. Możni obu tych ziem na swojego księcia wybrali Władysława Łokietka, który w ten sposób stawał się jednym z pierwszych pretendentów do zjednoczenia ziem polskich.
