Największa bitwa pancerna w dziejach

Na lewej flance miał nacierać XLVIII Korpus Pancerny z zadaniem zajęcia miejscowości Obojań i stamtąd uderzenia na Kursk. Natomiast na prawej flance do akcji został wprowadzony III Korpus Pancerny, który miał przekroczyć rzekę Doniec w rejonie Rżawca i uderzyć na skrzydło sowieckiej 69. Armii stojącej w rejonie Prochorowki. Niemieckie natarcie uprzedziło planowane przez Stalina kontruderzenie.

Wokół Prochorowki rozegrała się największa bitwa pancerna drugiej wojny światowej. Dywizja nacierała na dywizję, pułk na pułk, batalion na batalion, kompania na kompanię, czołg na czołg. Załogi po obu stronach walczyły z wielką determinacją. Bitwa była starciem mężnych, odważnych przeciwników. W znalezionym po walkach liście niemieckiego pancerniaka możemy przeczytać: „zaczęła się piekielna bitwa. Szliśmy przez cały dzień bez zaopatrzenia. Rosjanie próbowali zatrzymać nas zmasowanym atakiem czołgów. (...) W ciągu dnia stoczyliśmy cztery boje. (...) Tego dnia mój pułk zniszczył 62 czołgi wroga. (...) Do dzisiaj moja kompania zniszczyła 43 sowieckie czołgi. Tylko jeden z naszych czołgów nie miał żadnych uszkodzeń. Wśród nas zawiązało się braterstwo krwi. (...) Piszę ten list w oczekiwaniu na rozpoczęcie następnego boju”.