Urodził się w 1902 roku. Pochodził ze starego arystokratycznego rodu, którego dzieje sięgają jeszcze historii krucjat. Miłośnik koni. Był członkiem narodowej reprezentacji Francji w jeździectwie aż do wybuchu II wojny światowej. Zasłużony w kampanii francuskiej 1940 roku. Uciekł z obozu jenieckiego na Śląsku i przez Niemcy, Francję i Hiszpanię przedostał się do Afryki, gdzie wstąpił do Armii Wolnych Francuzów. Ranny podczas kampanii włoskiej 1944 roku. Do Indochin trafił w 1946 roku i objął dowództwo grupy zwalczającej partyzantkę. Zyskał opinię dobrego żołnierza, ale także hazardzisty i kobieciarza. Nominację na stanowisko komendanta obozu Dien Bien Phu przyjął bez zachwytu – jako kawalerzysta wolał prowadzić działania zaczepne. Podczas oblężenia otrzymał awans na generała, ale załamał się psychicznie i faktycznie oddał dowodzenie płk. Langlais. Zwolniony z niewoli wietnamskiej służył w wojsku do 1969 roku. Zmarł w 1991 roku.
Urodził się w 1911 roku. Najprawdopodobniej wywodził się z rodziny mandarynów, choć przyznawał się do pochodzenia chłopskiego. Kształcił się w szkołach francuskich i na uniwersytecie w Hanoi. Był nauczycielem historii. W latach 30. przystąpił do ruchu komunistycznego. Walczył w Chinach pod rozkazami Mao Zedonga. Współtwórca Viet Minhu i najbliższy współpracownik Ho Chi Minha. Podczas I wojny indochińskiej z Francją okazał się bardzo zdolnym dowódcą. Potrafił dostosowywać strategię walki do sytuacji. Uchodził za specjalistę w dziedzinie wojny partyzanckiej, czego dowody dał także podczas wojny wietnamskiej w latach 60. i 70. Obecnie przebywa na emeryturze, ciesząc się opinią bohatera narodowego Wietnamu.
