Wybuch I wojny indochińskiej

Admirał d’Argenlieu rozkazał zająć miasto siłą. Okręty rozpoczęły ostrzał, zabijając 6 tys. cywilów. 19 grudnia 1946 roku Viet Minh zaatakował francuskie jednostki w Hanoi. Dwa dni później wznowiono działania partyzanckie w Kochinchinie. Wojna stała się faktem.

Oddziały Wietnamskiej Armii Ludowej zaatakowały francuskie garnizony w Tonkinie i Annamie. Dzięki przewadze technologicznej i materiałowej wojska korpusu ekspedycyjnego utrzymały pozycje. Do połowy 1947 większe miasta Wietnamu ponownie znalazły się pod kontrolą francuską. Oddziały Viet Minhu wycofały się do dżungli i przeszły do działań partyzanckich.W następnych latach Francuzi przeprowadzali ekspedycje przeciwpartyzanckie i polowali na przywódców Viet Minhu. Działania te nie przynosiły jednak spodziewanych efektów. Ekspedycje zazwyczaj trafiały w próżnię, a gdy już udało się dopaść przeciwnika, ten z łatwością przenikał przez pierścień obławy. W związku z tym władze kolonialne powróciły do sprawdzonej strategii i odtworzyły sieć garnizonów i placówek, które miały ułatwić sprawowanie kontroli nad zbuntowaną częścią kraju. Utrudniło to działalność Viet Minhu, który walczył o przetrwanie.