Urodził się w 1918 roku. W wieku 20 lat ukończył akademię wojskową w Kairze. W 1942 roku założył konspiracyjny Ruch Wolnych Oficerów, którego celem była emancypacja Egiptu spod kurateli brytyjskiej. Odznaczył się podczas wojny palestyńskiej w latach 1948 – 1949, dowodząc pododdziałem w tzw. worku falujańskim. 23 lipca 1952 roku przeprowadził zamach stanu, który obalił króla Faruka I. Po abdykacji monarchy wszedł w skład Rady Rewolucyjnej, na czele której stanął Muhammad Nadżib. W 1954 roku odsunął od władzy Nadżiba i objął urząd premiera. W 1956 roku został prezydentem Egiptu. Głosił hasła panarabskie i od czasu wojny sueskiej uchodził za najważniejszego przywódcę świata arabskiego. W 1958 roku doprowadził do połączenia Egiptu i Syrii w Zjednoczoną Republikę Arabską, ale twór ten przetrwał tylko trzy lata. Po przegranej wojnie sześciodniowej rozważał dymisję, ale pozostał na stanowisku. Zmarł na atak serca kilka dni po podpisaniu zawieszenia broni z Izraelem w 1970 roku.
Urodził się w 1935 roku. Był synem króla Jordanii Talala, kształcił się w Egipcie i Wielkiej Brytanii (m.in. w akademii wojskowej w Sandhurst). W 1952 roku został tytularnym władcą Jordanii, a rok później, na skutek choroby umysłowej ojca, przejął pełnię władzy. Ograniczył w kraju wpływy brytyjskie i usiłował zbudować federację z Irakiem, gdzie do 1958 roku rządził jego kuzyn Fajsal II. Przetrwał utratę Zachodniego Brzegu w 1967 roku oraz rewoltę palestyńską w 1970 roku. Podczas pierwszej wojny z Zatoce Perskiej w 1991 roku odmówił przyłączenia się do koalicji antyirackiej, w 1994 roku doprowadził do zawarcia pokoju z Izraelem. Zmarł w 1999 roku.
Urodził się w 1926 roku. Po ukończeniu szkoły oficerskiej pełnił różne funkcje dowódcze w armii syryjskiej.
W 1958 roku, po utworzeniu Zjednoczonej Republiki Arabskiej, został oddelegowany do Egiptu. W 1959 roku wspólnie z Hafizem Assadem i dwoma innymi oficerami założył konspiracyjny Komitet Wojskowy. Był zwolennikiem zerwania unii z Egiptem. W 1963 roku został szefem Sztabu Generalnego, ale w 1964 utracił pozycję na skutek konfliktu z cywilnym skrzydłem partii BAAS. W 1966 roku odzyskał władzę w drodze wojskowego zamachu stanu. W 1970 roku został odsunięty przez Hafeza Assada i aresztowany. W 1983 roku został zwolniony z więzienia, ale do śmierci w 1993 roku pozostawał w areszcie domowym.
Urodził się w 1915 roku w żydowskim kibucu w Palestynie. Jego rodzice byli emigrantami z Imperium Rosyjskiego.
