Pod rozkazami Agamemnona znaleźli się wojownicy z Argolidy, Sparty, Messenii, Arkadii, Elidy, Attyki, Beocji, Fokidy, Etolii, Tessalii, Eubei, a nawet z Krety, Rodos, Salaminy i wielu innych miejsc. Wśród wodzów wyróżniali się Achilles, syn króla Ftyi Peleusa i bogini Tetydy, Diomedes z Tirynsu (Argos). Po Agamemnonie najwięcej, bo aż 90 okrętów, przywiódł Nestor z Pylos. Menelaos miał okrętów 60. Szczególne miejsce wśród wodzów zajmował Odyseusz, władca skalistej Itaki, którego kontyngent liczył zaledwie 12 okrętów, ale on sam dzięki zaletom umysłu, wymowności i odwadze stał się jedną z głównych postaci ekspedycji.
Nie bez trudu achajska armada dotarła pod Troję. Grecy rozłożyli się nad Hellespontem u ujścia Skamandra. Stamtąd mieli podejmować ataki na Troję i wyprawy na sąsiednie tereny.
Sądząc z przebiegu wydarzeń, Troja była przygotowana na długotrwałe oblężenie. Starego króla Priama w roli wodza skutecznie wyręczał syn Hektor, mądry i dzielny wojownik. Wspomagali go pozostali bracia: Parys, Polidor, Likaon, Helenos, Dejfobos. Ten ostatni okazał się jednym z najwaleczniejszych Trojan, a po śmierci Parysa został mężem Heleny. Z pomocą Trojanom przyszli też ich sojusznicy: Sarpedon, wódz Licyjczyków, Eneasz na czele Dardanów, a także Kikonowie, Trakowie, Paflagończycy, Myzowie, Karowie, Lykowie.
Oblężenie ciągnęło się przez 10 długich lat i obfitowało w wiele dramatycznych momentów. Szczegółów jednak wbrew pozorom nie znamy, choć o tych wydarzeniach opowiada Homer w sławnych poematach „Iliadzie” (Troję nazywano po grecku Ilas lub Ilion) i „Odysei”. Akcja „Iliady” rozgrywa się w ciągu 50 dni ostatniego roku wojny. Początek wyznacza przybycie kapłana Chryzesa z prośbą o uwolnienie córki, a koniec pogrzeb Hektora zabitego przez Achillesa.
W „Iliadzie” miesza się porządek ludzki i boski. Oto podczas wypraw w czasie wojny trojańskiej Agamemnon zdobył w mieście Chryza córkę tamtejszego kapłana Chryzesa – piękną Chryzeidę. Gdy Chryzes przybywa pod Troję, aby prosić Agamemnona o córkę, król go odpędza. I wtedy bóg Apollon zsyła na Achajów zarazę, która ustanie dopiero po oddaniu Chryzeidy. Agamemnon przystaje na to, ale żąda od Achajów zadośćuczynienia. W czasie kłótni z Achillesem postanowił zabrać mu jego brankę Bryzeidę. Achilles wybucha gniewem, wycofuje się z walki i skarży matce Tetydzie, która z kolei wyprasza u Zeusa klęski Achajów, dopóki nie uczczą jej syna. Od tej pory Trojanie zaczynają wygrywać kolejne potyczki. Gdy sytuacja Achajów staje się całkiem beznadziejna, Achilles, który mimo próśb Achajów nadal nie chce stanąć do walki, zgadza się, aby w jego zbroi wyruszył w bój ukochany Patroklos. Ten ginie z ręki Hektora, Achilles wreszcie (uczczony odpowiednio przez Agamemnona i Achajów) wyrzeka się gniewu i rzuca się w wir walki. W pojedynku zabija Hektora i włóczy jego ciało naokoło Troi. Stary Priam z trudem wyjedna oddanie zwłok dla urządzenia synowi godnego pogrzebu. Wszystkim działaniom ludzi towarzyszą interwencje bogów. Hera, Atena, Posejdon, Hermes, Hefajstos występują po stronie Achajów, natomiast Ares, Afrodyta, Apollon i Artemida po stronie Trojan.
