Córka zhańbiona

Dziewczyna, zamiast zyskać dworską ogładę, wróciła z brzuchem. Inna, dużo późniejsza wersja rozpowszechniona przez amerykańskiego pisarza Washingtona Irvinga (1783 – 1859) podaje, że Julian był stronnikiem rodu króla Wittizy, który jego rywal Roderyk przy poparciu Kościoła katolickiego pozbawił władzy, samego zaś Wittizę zabił, nazywając „heretykiem zapatrzonym w islam”.

Wątek ten rozwija hiszpański historyk Ignacio Olagüe Videla w książce „La Revolución islámica en Occidente”. Islam jest dlań w pewnym sensie ostatnim, radykalnym stadium arianizmu, gałęzi chrześcijaństwa ograniczającej boskość Chrystusa („Syn nie istniał wiecznie”), którą przyjęli Wizygoci i która do 589 roku była religią państwową w Hiszpanii, dopóki król Rekkared nie zmienił jej na katolicyzm. Tarik, według hiszpańskiego historyka, był wizygockim namiestnikiem prowincji Mauretania Tingitana (dzisiejsze Maroko), który zamierzał przywrócić arianizmowi dawne znaczenie z pomocą afrykańskich sojuszników. Tyle że Wizygoci nie mieli w Afryce żadnej prowincji, a na początku VIII wieku próżno by szukać na dworze królewskim i wśród wizygockich elit arian.