Najstarszą drukarnią w tym rejonie Europy był zakład Kaspra Elyana założony we Wrocławiu w 1473 roku (zachowało się 11 wydanych tam druków). Musimy jednak pamiętać, że Wrocław leżał wówczas poza granicami Królestwa Polskiego. W tym samym lub następnym roku w Krakowie podjął działalność wydawniczą Kasper Schwalbe. Najciekawszą inicjatywą typograficzną w Polsce była drukarnia Szwajpolta Fiola, działającego również w Krakowie w latach 1489 – 1491. Wydano w niej pierwsze na świecie druki liturgiczne cyrylicą dla potrzeb Kościoła prawosławnego. Poza Krakowem i Wrocławiem uruchomiono też drukarnie w Malborku (1492, Jakub Karweyse) i Gdańsku (1498). Z ziemiami polskimi łączona jest też działalność tajemniczej oficyny „Drukarza kazań papieża Leona I” (siedem druków). Drukarnię tę lokalizuje się w klasztorze Braci Wspólnego Życia w Chełmnie nad Wisłą albo też we Wrocławiu. Wszystkie te przedsięwzięcia miały jednak charakter efemeryczny i znikały po kilku latach.
Stałą działalność wydawniczą podjęto na ziemiach polskich dopiero w pierwszej połowie XVI wieku. Powstały wówczas trwałe drukarnie w Krakowie (1503), Wrocławiu (1522), Królewcu (1523) i Gdańsku (1538). W drugiej połowie XVI wieku uruchomiono też drukarnie w Wilnie, Poznaniu, Toruniu i Zamościu. Najsilniejszym ośrodkiem drukarstwa polskiego stał się Kraków, gdzie już przed 1550 rokiem działało pięć oficyn (Jan Haller, Florian Ungler, Hieronim Wietor, Scharffenbergowie i Samuel Helicz – ten ostatni w Kazimierzu), a ok. roku 1580 nawet osiem. Krakowowi ustępowało Wilno z czterema drukarniami. W pozostałych wymienionych miastach funkcjonowały pojedyncze zakłady. Efemeryczne drukarnie otwierano też w drugiej połowie XVI wieku w innych ośrodkach. Przelotnie funkcjonowały oficyny różnowiercze (Brześć Litewski, Leszno, Pińczów, Raków), prawosławne (Kijów, Lwów, Mohylew), jezuickie (Wilno, Braniewo). Szacuje się, że produkcja wydawnicza w Polsce w drugiej połowie XVI wieku osiągnęła 2,5 tys. druków (ok. 43 tys. arkuszy wydawniczych). Wynik ten nie stawiał jednak ziem polskich w czołówce państw europejskich.Za: Jan Pirożyński, „Johannes Gutenberg i początki ery druku”, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2002,
