W szerszym rozumieniu jest to cała Biblia Hebrajska, w chrześcijaństwie zwana Starym Testamentem, a w jeszcze szerszym – tradycyjne prawo religijne (halacha) i cała literatura rabiniczna. Zwój Tory z wypisanym – zgodnie ze starożytną tradycją – tekstem Pięcioksięgu jest najświętszym obiektem rytualnym judaizmu. W czasie zbiorowych modlitw odczytuje się z niego kolejne fragmenty, co tydzień inne. W ten sposób cały tekst jest w ciągu roku publicznie recytowany w synagodze. Termin „Tora” tłumaczy się nieraz jako „Prawo” lub „Zakon”, ale ma znacznie szersze znaczenie. Komentarz do czytania biblijnego nazywa się „słowem Tory”, a szkołę dającą podstawy wiedzy religijnej zwie się talmud-torą. Wedle wykładni rabinicznej Tora to najistotniejsza mądrość, łącznik między Bogiem a światem, nośnik objawienia. Według tradycji jest „Torą z niebios”, gdyż Mojżeszowi objawiony został nie tylko Dekalog, ale cały tekst Pięcioksięgu, jak dotąd uważają ultraortodoksyjni Żydzi. Zarazem tradycja uznaje, że wszystkie komentarze i późniejsze rozstrzygnięcia zostały już objawione Mojżeszowi.
(na podst. „Polskiego słownika judaistycznego”, Warszawa 2003)
