Czas zamknięcia dzieła: koniec IV wieku n. e. dla Talmudu Jerozolimskiego (zwanego także Palestyńskim) i koniec VI wieku n. e. dla Talmudu Babilońskiego.

Jest to zbiór wywodów, rozważań, dyskusji i komentarzy żydowskich uczonych dotyczących Miszny zredagowanej przez rabbiego Jehudę ha-Nasiego. Używa się także nazwy Gemara (uczenie się), która oznacza właściwy tekst Talmudu, składający się z tekstu Miszny i stanowiącej do niej komentarz Gemary. Omawia on kwestie halachy, czyli praw i reguł postępowania. Zaczną jej część zajmuje agada, obejmująca niezwykle bogaty i różnorodny materiał: wierzenia i przesądy, astronomię, astrologię, folklor, podania, medycynę ludową i opowieści z życia rabinów. Talmud Babiloński miał w ciągu dziejów znacznie większe oddziaływanie niż Jerozolimski. Przekazywanie wiedzy zgromadzonej w obydwu Talmudach napotykało na wielkie trudności. W średniowieczu dochodziło do publicznego palenia Talmudu i cenzurowania tekstu, dlatego też zachowało się niewiele kompletnych egzemplarzy.

(na podst. „Leksykonu judaistycznego”, W-wa 2007)