Zgodnie z Biblią hebrajską jest to sobota sobót, dzień pokuty, kiedy Świątynia była rytualnie oczyszczana w obrzędzie przebłagania „za nieczystości Izraelitów i za ich przestępstwa według wszystkich ich grzechów”. Jom Kipur to czas postu i odpoczynku od pracy. Ofiarami przebłagalnymi za arcykapłana i jego dom był byk, a za lud – kozioł. Innego kozła obarczano brzemieniem wszystkich wykroczeń Izraela i wypędzano na pustynię. Po zburzeniu Drugiej Świątyni w 70 r. n.e. moc przebłagalną miał już sam Jom Kipur, poprzedzony dziesięcioma półpostnymi dniami. Obrzęd świąteczny przewiduje m.in. wizytę na cmentarzu, datki dla potrzebujących, a także ceremonię kaparot – wywijanie nad głową kogutem lub kurą podczas modlitw pokutnych i zabicie ptaka jako ofiary dla ubogich. W wigilię święta po raz pierwszy odmawia się wyznanie grzechów, po czym następuje kąpiel, ostatni posiłek przed dniem ścisłego postu, nakrywanie stołu i zapalanie świec jak w szabat. Sam dzień świąteczny spędza się w białych szatach, z tałesem w synagodze, podczas pięciu pór modłów obejmujących wyznanie grzechów. Święto kończy ceremonia dęcia w barani róg (szofar).
(na podst. „Leksykonu judaistycznego”, Warszawa 2007)
