Wraz z postępującym osłabieniem rządów tureckich Izrael znalazł się w stanie głębokiego zaniedbania. Duża część ziemi należała do nieobecnych właścicieli i oddawano ją w dzierżawę zubożałym chłopom. Podatki były równie dotkliwe, jak kapryśni byli nakładający je władcy. Wielkie połacie górskie w rejonach Galilei i Karmelu zostały doszczętnie wycięte, a na tereny rolnicze wdzierały się bagna i pustynie.
Wzniecony przez papieża Pawła IV, a później Piusa V fanatyzm religijny przyniósł prześladowania Żydów. W Pradze po skardze przechrzczonego Aszera z Udine przeciwko pismom żydowskim władze skonfiskowały je „hurtem”, nie wyłączając nawet modlitewników, i posłały je do Wiednia. Zmusiło to kantorów do odprawiania nabożeństw z pamięci. Cesarz Ferdynand I nosił się z zamiarem wypędzenia Żydów z Pragi i Czech. On jako pierwszy wprowadził dla nielicznych Żydów austriackich „meldunek kartkowy” (Judenzettel). Nakazał, by każdy zamieszkały w Austrii Żyd, przybywając za interesami do Wiednia, zameldował się jak najszybciej u marszałka krajowego i oświadczył, jak długo będzie przebywał w mieście i czym zamierza się zajmować. Efektem kolejnych ograniczeń dotyczących Żydów był edykt rugujący Żydów wraz z rodzinami, służbą i dobytkiem z terenu Dolnej Austrii.
