W diasporze dzień Szmini Aceret obchodzony jest jako odrębne święto, w Izraelu pokrywa się z Simchat Tora (hebr. Radość Tory). W synagodze czyta się z tej okazji odpowiednie fragmenty Tory i ksiąg prorockich oraz Księgi Koheleta, która nadaje obchodom nastrój zadumy. Podobnie jak podczas innych świąt pielgrzymkowych w gminach aszkenazyjskich po czytaniu Pisma odmawia się modlitwę za dusze zmarłych. Szmini Aceret – jako dzień zamykający tygodniowe święto Sukot, czyli ostatnie święto jesiennych plonów – nawiązuje do rocznego cyklu prac rolniczych. Aby zapewnić sobie jak najobfitsze plony, podczas musaf – obowiązkowej modlitwy, którą odmawia się po odczytaniu fragmentu Tory wyrażającego prośbę o powrót do Ziemi Świętej i opisującego przywrócenie kultu ofiarnego w czasach mesjańskich – do drugiego błogosławieństwa Amidy (Tefila od hebr. modlitwa), ogólnej nazwy głównej części modłów w synagodze, włącza się specjalną modlitwę o wiatr i deszcze. Poczynając od tego dnia, jest ona odmawiana codziennie aż do pierwszego dnia Pesach (Pascha), obchodzonego tradycyjnie podczas pierwszej pełni wiosennej.
(na podst. „Leksykonu judaistycznego”, Warszawa 2007)
