Dzieło Beszta kontynuował jego uczeń i główny teoretyk chasydyzmu Dow Ber z Międzyrzeca, zwany Wielkim Magidem. Został wybrany przez większość uczniów Baal Szem Towa na jego następcę. I to Dow Ber jest uważany za faktycznego założyciela i organizatora ruchu chasydzkiego.

Dow Ber, opierając się na kabale i nauce Baal Szem Towa, określił znaczenie roli cadyka (sprawiedliwego), który był wybrańcem Boga i kimś w rodzaju nadchasyda. Doskonałość cadyka nie wynikała z urodzenia czy ze statusu majątkowego, ale z charyzmy i osobistego talentu, który przyciągał wiernych.

Ruch chasydzki zyskiwał coraz to nowych zwolenników i ogarniał kolejne terytoria, tak w Rzeczypospolitej, jak i poza jej granicami. Sprzyjało mu rozproszenie osadnictwa żydowskiego, a także niepokoje polityczne XVIII i początku XIX w., powodujące wielkie migracje ludności i osłabienie autorytetu tradycyjnych ośrodków rabinackich. Po śmierci Dow Bera ruch uległ decentralizacji. Na czele rozsianych wspólnot chasydzkich stanęli dawni uczniowie Beszta i Dow Bera. Każdy z nich uważał się za cadyka.