Średniowieczne zacofanie Izraela z wolna zaczęło ustępować idącemu z Zachodu postępowi. Mocarstwa europejskie walczyły o zdobycie silnej pozycji w Palestynie, często poprzez działalność misyjną. Uczeni brytyjscy i francuscy, a także amerykańscy, rozpoczęli studia nad geografią i archeologią biblijną; Anglia, Francja, Rosja, Austria i Stany Zjednoczone otworzyły konsulaty w Jerozolimie, między Palestyną a Europą zaczęły regularnie kursować parowce, zainstalowano połączenia telegraficzne i pocztowe, wybudowano pierwszą drogę łączącą Jerozolimę z Jaffą.
W 1879 r. w Berlinie niemiecki publicysta Wilhelm Marr utworzył partię pod nazwą Liga Antysemitów. Celem organizacji było propagowanie antyżydowskich poglądów oraz stworzenie antysemickiego (termin ten spopularyzował właśnie Marr) ruchu politycznego. Marr przeciwstawiał Żydów nie chrześcijanom, jak czyniono do tej pory, ale Niemcom. Uważał, że Żydzi są z natury źli i taka też jest ich kultura. Mają przy tym szczególną zdolność do zespołowego działania, a ich celem jest narzucenie żydowskiej kultury innym narodom. Zdaniem Marra narody te, kierując się egoizmem narodowym, muszą się przeciwstawić tej ekspansji, na każdym kroku demaskując „niecne” zamiary Żydów.
