Dumni mieszkańcy szwajcarskich miast i dolin

Przechodzień zapytany, z czym kojarzy mu się Szwajcaria, w pierwszym odruchu wymieni zapewne osławione szwajcarskie zegarki oraz tajne i niedostępne konta bankowe. Ale nawet jeśli słyszał o Wilhelmie Tellu czy szwajcarskiej gwardii papieskiej, zapewne nie przyjdzie mu do głowy, że mieszkańcy tej neutralnej dziś alpejskiej krainy mają bogate i chlubne tradycje wojskowe.

Od II wieku p.n.e. na ziemiach dzisiejszej Szwajcarii żyły ludy celtyckie, wśród których prym wiodły plemiona zwane Helwetami. Już wtedy na mapie Europy zaznaczyły swą obecność takie miasta jak Genewa (Genava), Lozanna (Lausonne), Nyon (Noviodiuum). W I stuleciu n.e. Helweci ulegli potędze Rzymu. Postępująca romanizacja wiązała się z szybkim rozwojem cywilizacyjnym kraju. Trwający 200 lat okres rzymskiego dobrobytu przerwała na początku IV wieku niszczycielska fala germańskich najazdów. Na przełomie VI i VII wieku szwajcarskie doliny weszły w skład państwa Franków. Wraz z rozpadem imperium Karola Wielkiego potomkowie Helwetów znaleźli się w granicach Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego i, tak jak inne ludy, niebawem doświadczyli rozwoju feudalizmu opartego na systemie lennym.