W Królestwie Polskim antysemickie treści szerzyło pismo „Rola”, wydawane w latach 1883– 1913 przez Jana Jeleńskiego. Na łamach pisma oskarżano zasymilowanych Żydów o negatywny wpływ na wszystkie dziedziny życia. Pisano, że w polityce przynieśli „szarość i bezbarwność” liberalizmu, burząc „szlachecki koloryt”. W życie towarzyskie i obyczajowość wnieśli: „cynizm, ateizm, indyferentyzm religijny, lekceważenie ideałów i dóbr duchowych, chwalbę materialnych środków i złota, serwilizm i karierowiczostwo”. Żydzi-dziennikarze i wydawcy wszczepiali poprzez publicystykę: „spekulację, terroryzm w stosunku do innych przekonań” oraz „realizm w sztuce i literaturze”. Żydzi-adwokaci zaszczepili „pieniactwo i szwindel”. Żydzi-lekarze traktowali swój zawód jako „zwykły proceder”.
Na łamach „Roli” starano się wykazać niemal nadprzyrodzoną moc Żydów, którzy odciskali swe piętno na wszystkim, czego się dotykali. Proponowano społeczeństwu polskiemu różne formy „wypierania” Żydów z życia publicznego i przeciwstawienia się ich potężnej mocy. Redakcja „Roli” proponowała zakładanie polskich spółek, organizowanie taniego kredytu, który by zwalczał żydowską lichwę, wreszcie – bojkot ekonomiczny „żydowskiego” handlu. W latach 90. XIX wieku opowiedziano się przeciwko organizowaniu wspólnych kolonii dla dzieci polskich i żydowskich, apelowano o ograniczenie liczby żydowskich uczniów w szkołach i na wyższych uczelniach, piętnowano mieszane małżeństwa i przyjmowanie spolszczonych nazwisk przez Żydów. Wysunięto też postulat radykalnego rozwiązania kwestii żydowskiej – emigracji Żydów.
Towarzyszyła mu pochwała pogromów, jakie przetoczyły się na przełomie XIX i XX wieku przez miasta i miasteczka zachodnich guberni Cesarstwa Rosyjskiego i Królestwa Polskiego, uzupełniona nowymi wątkami: oskarżeniem Żydów o przynależność do masonerii oraz o udział w ruchu socjalistycznym. Te dwa tematy: utożsamienie Żydów z masonerią i socjalizmem (komunizmem), odgrywać będą kluczową rolę antysemickiej mitologii XX wieku.
