Muszkiet, rapier i krzyż

Podczas podboju Ameryki Hiszpanie wykazali wyjątkowe okrucieństwo. Dowiódł go zarówno Hernando Cortes w 1521 roku, zdobywając Meksyk, jak i 11 lat później Francisco Pizarro, podbijając Peru. Obaj zabijali sami i kazali zabijać swym żołnierzom niewinnych ludzi, palili ich domy, rabowali, co się dało, a zwłaszcza złoto, srebro i szlachetne kamienie. Obaj byli chciwi, krwiożerczy, bezwzględni i podstępni. Szczególnie haniebne okazało się zamordowanie zarówno władcy Azteków, jak i Inków wbrew wcześniej danym gwarancjom. Zbrodni dokonanej na Indianach zarówno mieczem, jak i niszczeniem upraw oraz zaraźliwymi chorobami nie tylko nie tłumaczy misja szerzenia chrześcijaństwa, ale ową zbrodnię czyni jeszcze bardziej wstrętną. To był bandycki proceder prowadzony wbrew przykazaniom Dekalogu i samej istocie chrześcijańskiego miłosierdzia. A trzeba pamiętać, że najeźdźcy działali w imię arcykatolickiego króla Hiszpanii... Oczywiście konkwistadorzy wykazywali też odwagę i wytrwałość, pokonując tysiące kilometrów oceanów, rzek, gór i bezdroży, brnąc w nieznany świat. Oczywiście byli to z pewnością bitni żołnierze, zuchwale stawiający czoła tysiącom egzotycznych przeciwników, z wielką wprawą posługując się orężem. Ich kalkulacje strategiczne i taktyczne okazywały się trafne.