Żydowskie święta - Sziwa Asar be-Tamuz

Sziwa Asar be-Tamuz (hebr. Siedemnastego Tamuz; jid. Sziwoser-betamez) obchodzi się w rocznicę dokonania przez Babilończyków wyłomu w murach Jerozolimy po 18 miesiącach jej oblegania przez Nabuchodonozora, w 586 r. p.n.e. (w 2304 r. ery żydowskiej). Doprowadziło to do zdobycia miasta i zburzenia Pierwszej Świątyni. W 70 r. n.e., również 17. dnia tamuz, rzymskim wojskom Tytusa oblegającym Jerozolimę także udało się dokonać wyłomu w murach i wkroczyć do miasta, zniszczyć je i zburzyć Drugą Świątynię. Zgodnie z tradycją talmudyczną tego dnia miały też miejsce inne nieszczęścia, m.in. prorok Mojżesz (hebr. Mosze: wydobyty z wody; Mosze Rabenu, hebr. Mojżesz, nasz Nauczyciel; jid. Mojsze Rabejne) na widok Izraelitów oddających się bałwochwalstwu (kultowi złotego cielca) roztrzaskał Tablice Przymierza (Tablice Dziesięciorga Przykazań), zaprzestano też przynosić do Świątyni Jerozolimskiej poranne i wieczorne ofiary. Sziwa Asar be-Tamuz rozpoczyna trzytygodniowy okres żałoby trwający aż do Tisza be-Aw (hebr. Dziewiątego Aw; jid. Tiszebow), zgodnie z tradycją w rocznicę zburzenia Pierwszej Świątyni Jerozolimskiej przez babilońskiego króla Nabuchodonozora.