Natan Alterman urodził się w 1910 roku w Warszawie. Jako 15-letni chłopiec wyjechał do Palestyny, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum Herzliya w Tel Awiwie (pierwsze żydowskie gimnazjum w Palestynie). Następnie udał się do Francji, aby studiować agronomię. Należy podkreślić fakt, że wówczas dla syjonistów największą wartością i dumą była fizyczna praca na rzecz budowy Erec Israel. Alterman w całości podzielał ten pogląd.
Studiując we Francji, Alterman utrzymywał się z tłumaczeń artykułów dla czasopism hebrajskojęzycznych. Związał się także na stałe z dziennikiem „Haarec”, na łamach którego komentował aktualne wydarzenia polityczne. Współpracował również z lewicowym Dava, gdzie regularnie publikował felietony o tematyce społeczno-politycznej oraz fragmenty poezji.
Po zakończeniu studiów agronomicznych Natan Alterman – jak na prawdziwego syjonistę przystało – wraca do ojczyzny, aby wykorzystać dla jej dobra całą zdobytą wiedzę. W tym czasie rozwija się i ewoluuje jako poeta.
Jego pierwsze utwory w cudownie nostalgiczny i sentymentalny sposób obrazują trudy codziennego życia żydowskich osadników w Palestynie (będącą wówczas pod mandatem brytyjskim), a także codzienne zmagania imigrantów budujących „nową – starą” ojczyznę.
Z biegiem czasu przewodnim tematem jego poezji staje się Tel Awiw – piękna, niemalże europejska, tętniąca życiem metropolia. Ponadto typowe dla Bliskiego Wschodu, a zwłaszcza dla ziemi obiecanej krajobrazy i pejzaże, które nabierają zupełnie mitologicznego znaczenia, jeśli zacznie się je podziwiać tak, jak czynił to Alterman, czyli przez pryzmat biblijnych przypowieści.
