Święto obchodzone w Izraelu 28. dnia miesiąca ijar, na pamiątkę zwycięstwa nad armią arabską w 1967 r., w czasie tak zwanej wojny sześciodniowej, po którym nastąpiło zjednoczenie Jerozolimy. Stąd też nazwa święta Jom Jeruszalajim (hebr. Dzień Jerozolimy). Wówczas to, po raz pierwszy od 70 r. n.e. – czyli czasu zburzenia Drugiej Świątyni Jerozolimskiej przez wojska rzymskie pod wodzą Tytusa – Wzgórze Świątynne i Ściana Płaczu znalazły się pod kontrolą żydowską.
Ponieważ święto Jom Jeruszalajim przypada w czasie liczenia omeru – trwającego 49 dni okresu upamiętniającego śmierć podczas zarazy 24 tysięcy uczniów rabbiego Akiwy – uchyla się wówczas zakaz zawierania małżeństw, podobnie jak w Lag ba-Omer (33. dzień liczenia omeru), kiedy to podobno zaraza na chwilę ustała. Podczas Jom Jeruszalajim pod Ścianą Płaczu odprawia się nabożeństwo dziękczynne z płonącymi pochodniami, których ognie przypominają o żołnierzach izraelskich poległych w bitwie o najświętsze miasto judaizmu Jerozolimę – zwane też Świętym Miastem, Miastem Bożym, Miastem Dawida oraz Syjonem. Ściana Płaczu, czyli Mur Zachodni (hebr. Kotel ha-Maarawi; jid. Kojsł-Maarowi) to jedyna materialna pozostałość Świątyni Jerozolimskiej (hebr. Bet ha-Mikdasz; jid. Bejsamigdesz).
(na podst. „Polskiego słownika judaistycznego”, Warszawa 2003)
