Dorzecze Orinoko

Indianie Warao, żyjący na rozlewiskach delty Orinoko, nazywają swą rzekę ojcem naszej ziemi. Ale można ją nazwać także ojcem całej Wenezueli. Dorzecze jednej z największych rzek Ameryki Południowej, przyjmującej blisko czterysta dopływów, zajmuje trzy czwarte powierzchni kraju

Publikacja: 03.10.2008 10:53

Katedra w Ciudad Bolivar, dawnej Angosturze

Katedra w Ciudad Bolivar, dawnej Angosturze

Foto: Archiwum „Mówią wieki”

Orinoko, licząca 2160 km długości, ma źródła w Andach. Wypływa z gór Parima, ogromnym łukiem otacza zajmującą całe południe Wenezueli Wyżynę Gujańską (Guayana), a przy ujściu tworzy deltę rozciągającą się u brzegu Atlantyku na długości ponad 300 km. W latach 1816 – 1819 nad środkowym biegiem Orinoko rozegrały się wydarzenia, które miały rozstrzygające znaczenie dla wyzwolenia kraju. Po wyparciu załóg hiszpańskich z osad i fortów nad jej brzegami, tu właśnie, w Angosturze, narodziła się współczesna Wenezuela.

[srodtytul]Ciudad Bolivar (Angostura) [/srodtytul]

Parterowy domek o niebieskich ścianach przy historycznym Plaza Bolivar w Ciudad Bolivar był więzieniem generała Manuela Piara. Piar, jeden z bohaterów walk o wyzwolenie Wenezueli i w 1817 r. zdobywca Angostury, w wyniku konfliktu z Bolivarem skazany za rzekomy bunt i dezercję, został rozstrzelany pod murem niedalekiej katedry. W owym czasie ciągnąca się latami budowa tego niewielkiego kościoła w kolonialnym stylu była jeszcze daleka od zakończenia – trwała aż do 1840 r. Simon Bolivar, który nie chciał oglądać egzekucji Piara, patrzy dziś na fasadę katedry z cokołu wzniesionego w 1869 r. pomnika. El Libertadorowi towarzyszy pięć kamiennych posągów symbolizujących południowoamerykańskie republiki, które wyzwolił. Na dziedzińcu osiemnastowiecznego domu rodziny Cornielesów – dziś San Isidro Museum – rośnie wiekowe drzewo Tamarind, do którego Bolivar przywiązywał swego konia, gdy przyjeżdżał do tej gościnnej hacjendy pisać swą słynną mowę wygłoszoną na Kongresie w Angosturze. To historyczne zgromadzenie zebrało się w głównym hallu ówczesnego Domu Gubernatorów – obecnego Domu Kongresu w Angosturze. W budynku z 1766 r., gdzie Bolivara powołano na pierwszego prezydenta wolnej Wenezueli, mieści się muzeum i historyczne archiwum regionu Guayana.

Angostura (Ciudad Bolivar od 1846 r.), założona przez Hiszpanów w 1595 r. – w połowie XVIII w. przeniesiona dzięki finansowej pomocy z królewskiej kasy w nowe strategiczne miejsce, gdzie Orinoko jest najwęższa – to największe miasto wschodniej Wenezueli. Jego panoramę najlepiej oglądać z wiszącego mostu, którego przęsło śmiałym łukiem przekracza Orinoko, łącząc miasto z północnym brzegiem rzeki.

[srodtytul]Park Narodowy Canaima[/srodtytul]

W porze deszczowej, w sierpniu, podobny do grzmotu burzy huk Salto Angel – najwyższego wodospadu świata – słychać w promieniu wielu kilometrów. Spieniona woda rzeki Churun spada z pionowej ściany płaskowyżu Auyantepui, z wysokości 979 m, mieniącą się tęczowo w słońcu wstęgą o szerokości kilkunastu metrów. Auyan w Parku Narodowym Canaima to góra stołowa, zwana tu tepui – o rozległym, pociętym rozpadlinami płaskim wierzchołku i kilometrowej wysokości stromych ścianach. Tepuis, których wierzchołki zbudowane z ciosowych piaskowców powstały w wyniku wietrzenia i wymywania otaczających je mniej odpornych skał, miały już niemal 1,5 mld lat, gdy na ziemi pojawiło się pierwsze życie. To jedna z najstarszych formacji skalnych na świecie. Powstały w miejscu, gdzie pół miliarda lat temu pękł ogromny prakontynent, Gondwana, a Afryka i Ameryka Południowa zaczęły oddalać się od siebie. Dowodem na to jest m. in. gatunek czarnej żaby, znaleziony na jednym z płaskowyżów, występujący dziś też w Afryce. Tepuis – najwyższa z nich to Roraima (2810 m n. p. m.) otoczone sawannami Gran Sabana, leżą na pograniczu Wenezueli z Brazylią i Gujaną, w pobliżu miasteczka Santa Elena de Uairen, na ziemi Indian Pemon.

[srodtytul]Delta Orinoko[/srodtytul]

Labirynt ponad stu rozdzielających się i łączących rzek i kanałów, niezliczonych oczek wodnych, lagun – pokrytych często grubą warstwą niesionej leniwym prądem roślinności – i bagnistych wysp zajmuje niemal 50 tys. km kw. W tropikalnych lasach żyją m.in. pumy, jaguary, kapibary, anakondy, iguany, papugi i tukany. W czarnych od żyznych mułów wodach delty – kajmany, piranie i węgorze elektryczne. Najdawniejsi mieszkańcy mokradeł, Indianie Warao, budują swe wioski nad wodą na palach z palmy moriche. Jedyne większe miasto to Tucupita, założone dopiero w 1920 r.

[srodtytul]Isla Margarita[/srodtytul]

Wyspa na Morzu Karaibskim jako pierwsza wyzwoliła się spod jarzma hiszpańskiej władzy. W uznaniu dla dzielności jej mieszkańców nazwano ją Nueva Esparta, Nową Spartą. Uliczki nadmorskich osad, rybackie porty, palmy i plaże Margarity – Playa El Aqua, Caribe, Punte de Arena, Puerto Cruz – przyciągają zakochanych w Karaibach turystów z całego świata.

[ramka][b]porady praktyczne[/b]

Dojazd

- samolotem Air France z Warszawy do Caracas przez Paryż 3684 zł, Lotem i Lufthansą przez Frankfurt – 3999 zł

- samolotem z Caracas do Ciudad Bolivar (np. linie Rutaca) – ok. 400 bolivarów (VEB),

- autobusem, 8,5 godz. – 64 VEB

Hotele

- Laja, Ciudad Bolivar – 120 VEB

- Savoy Cumberland, Ciudad Bolivar – 65 VEB

- Shelter, Ciudad Bolivar – 60 VEB

- Riviera, Tucupita – ok. 45 VEB

- Cesar, Santa Elena de Uairen – ok. 30 VEB

- 1 bolivar VEB – 1,1 zł [/ramka]

Historia
Co naprawdę ustalono na konferencji w Jałcie
Materiał Promocyjny
Berlingo VAN od 69 900 zł netto
Historia
Ten mały Biały Dom. Co kryje się pod siedzibą prezydenta USA?
Historia
Most powietrzny Alaska–Syberia. Jak Amerykanie dostarczyli Sowietom samoloty
Historia
Dlaczego we Francji zakazano publicznych egzekucji
Materiał Promocyjny
Warunki rozwoju OZE w samorządach i korzyści z tego płynące
Historia
Tolek Banan i esbecy
Materiał Promocyjny
Suzuki Moto Road Show już trwa. Znajdź termin w swoim mieście