Arsenał minionych wieków

[srodtytul]Okręty liniowe[/srodtytul]

Od drugiej połowy XVII wieku okręty liniowe dzierżyły palmę pierwszeństwa w wojnach morskich. Także pod Navarino stanowiły trzon flot, w tym turecko-egipskiej. Ich nazwa związana jest z taktyką stosowaną podczas bitew. Otóż płynęły one w linii (szyk torowy) jeden za drugim, starając się maksymalnie wykorzystać ogień prowadzony z pokładów burtowych, trzech najczęściej. Okręty zaliczane do I klasy/rangi – najwyższej – mogły posiadać nawet 120 dział wszystkich kalibrów, z najmniejszymi włącznie, a w nielicznych czteropokładowych liniowcach (odpowiednio zmodyfikowany pokład górny) jeszcze więcej! Oczywiście jednostek I klasy było we flotach relatywnie mało; kilka, kilkanaście. Słynny szwedzki galeon „Vasa” z początku XVII wieku, zaliczany do najpotężniejszych wówczas okrętów, wydobyty z Bałtyku i eksponowany w Sztokholmie, miał 64 działa. Rangi ustalano m.in. na podstawie liczby pokładów działowych, ilości i rodzajów dział. Od końca XVIII do pierwszej połowy XIX wieku parametry techniczne okrętów liniowych nie ulegały radykalnym zmianom, chociaż modyfikacje klasyfikacyjne trwały nieustannie, a okręty budowano według regionalnych wzorców. W Anglii wyróżniano sześć klas (z fregatami włącznie).