Wiele sytuacji, w których człowiek stawał się nieczysty pod względem rytualnym, np. chorując na trąd lub wchodząc w kontakt z ciałem zmarłego, zostało opisanych już w Pięcioksięgu (Księga Kapłańska 13 i 15; Księga Liczb 19 i 31). Mykwa (hebr. mikwa, jid. mykwe) nadaje się do użytku, jeżeli zawiera wystarczająco dużo bieżącej wody, aby mógł się w niej całkowicie zanurzyć człowiek średniego wzrostu, a woda ta pochodzi z naturalnego źródła (strumień, rzeka, jezioro, morze, deszczówka, roztopiony lód). Wymagane minimum naturalnej wody wynosi 185 galonów, resztę można pobrać z wodociągu. Obecnie mykwa używana jest głównie przez kobiety siódmego dnia po zakończeniu menstruacji, gdyż przed oczyszczeniem w rytualnej łaźni nie mogłyby podjąć współżycia seksualnego. Zwyczajowo również panna młoda w przededniu zaślubin dokonuje kąpieli rytualnej. Wiele kobiet zanurza też w mykwie naczynia przed ich pierwszym użyciem. Niektórzy mężczyźni korzystają z niej, przygotowując się do szabatu, w wigilię świąt, głównie przed Jom Kipur, a chasydzi nawet codziennie przed modłami porannymi (szacharit).
Kąpiel w mykwie obowiązuje też wszystkich przyjmujących judaizm.
[i](na podst. „Polskiego słownika judaistycznego”, Warszawa 2003)[/i]
