Pytania o „malarstwo żydowskie”

Przełom XIX i XX wieku zaowocował w Europie, a szczególnie w Polsce, niebywałą liczbą żydowskich malarzy zajmujących się już nie tylko ornamentyką i tradycyjnymi iluminacjami, ale współczesną sztuką.

Publikacja: 03.11.2008 06:40

Maurycy Trębacz - Paleta malarska

Maurycy Trębacz - Paleta malarska

Foto: Zbiory ŻIH

Red

Historycy sztuki określają to jako niezwykłe i niezrozumiałe zjawisko, a było ono niewątpliwie wynikiem Haskali – żydowskiego oświecenia w drugiej połowie XVIII w., dążącego do zintegrowania ludności żydowskiej z nowoczesną kulturą europejską. W efekcie żydowscy artyści wyszli poza zamknięte kręgi nakazów religijnych zakazujących obrazowania i stworzyli nurt świeckiego malarstwa żydowskiego.

Prekursorem nurtu żydowskiego w sztuce był Maurycy Gottlieb. Malował obrazy ściśle związane z historią Żydów, odnoszące się do biblijnych przekazów, interpretujące podteksty filozoficzne modne w malarstwie akademickim, nawiązywał do tradycji i zwyczajów. Kontynuatorami tego nurtu byli między innymi tacy malarze jak Samuel Hirszenberg, Maurycy Trębacz, Artur Markowicz, Fryderyk Kleinman, Jankiel Adler. Zajmowali się prawie wyłącznie tematyką żydowską, działali artystycznie i ideowo w grupach twórczych, które same siebie określały jako organizacje malarzy żydowskich.

Nurt ten był silnie reprezentowany do wybuchu II wojny światowej, istniał i rozwijał się wraz z przybywaniem młodych artystów i jest sklasyfikowany przez krytykę i historyków sztuki jako kierunek w malarstwie tamtego okresu. Ale przecież nie wszyscy ówcześni malarze zrzeszeni w żydowskich kręgach sztuki, malowali obrazy żydowskie.

Byli też malarze Żydzi, którzy malowali, jak ich koledzy nie-Żydzi, modne wówczas plenery, portrety, sceny rodzajowe, salonowe, sielankowe, niezwiązane ze światem żydowskim i ich twórczość należy do innych kierunków malarskich wyraźnie rozróżnianych w historii sztuki. Ponieważ jednak autorami tych prac byli Żydzi, grupowali się głównie z powodu wzrastającego antysemityzmu w odrębnych artystycznych środowiskach żydowskich, choć ich malarstwo nie należało do nurtu malarstwa żydowskiego.

W pierwszej połowie XX wieku wielu artystów żydowskich było skupionych w koloniach artystycznych przy znanych ośrodkach kultury, jak: Paryż, Monachium czy Berlin, wielu z nich znamy z wystaw grupy Ecole de Paris.

Kwalifikowanie malarzy jako malarzy żydowskich często bywa problematyczne. Sami malarze mieli, jak się okazuje, z tym problem. Mojżesz Kisling, przedstawiciel Ecole de Paris, będąc w Ameryce w 1944 roku, pisał w liście do Augusta Zamoyskiego: „Tutaj mówi się i pisze Kisling: „Polish painter”. W Polsce jestem Żydem, wśród Żydów jestem malarzem francuskim, a wśród Francuzów jestem metekiem”. Oglądając obrazy Kislinga, widzimy twórczość dobrego malarza, w którego pracach można spotkać wiele wątków z różnych kultur, a więc czy malarstwo na przykład Kislinga jest malarstwem żydowskim?

Kilkanaście lat temu, kiedy tematyka żydowska w różnych dziedzinach zaczęła być w Polsce znowu modna, poza pracami godnymi uwagi w galeriach pojawiły się także karykaturalne, stereotypowe portrety Żydów. Polacy chętnie zaczęli kupować „Żyda liczącego pieniądze” i do dziś jest to temat poszukiwany, bo podobno przynosi szczęście.

Tematy żydowskie „poruszają” różni malarze. Niektórzy robią to profesjonalnie i są to zwyczajnie dobre obrazy, ale często, niestety, pojawiają się prace nieposiadające własnego stylu, kopiujące lub parafrazujące malarstwo z przełomu wieków. Zdarza się też, że dla podkreślenia żydowskości swoich prac ich autorzy, interesujący się tylko powierzchownie kulturą żydowską, domalowują litery hebrajskie, żeby uwydatnić judaistyczny charakter dzieł. Tu ciekawostka – spotkałam nieraz zabawne kiksy – błędy konstrukcyjne liter lub litery umieszczone przez niewiedzę w lustrzanym odbiciu czy do góry nogami. Czy to jest malarstwo żydowskie? Chyba nie.

W czasie niebywałego rozkwitu twórczości artystycznej żyło ponad 500 artystów żydowskich. Część z nich przeniosła się do Paryża – wówczas centrum życia artystycznego Europy – i tam wielu żydowskich plastyków z Polski związało się z grupą znaną jako Szkoła Paryska. Niektóre źródła podają, że w czasie Holokautu zostało zamordowanych 386 skatalogowanych polskich artystów żydowskich. Niestety, ślad można odnaleźć tylko po nielicznych, a ich dzieła zostały prawie kompletnie zniszczone w czasie koszmarnych lat hitleryzmu.

[ramka]Maurycy Gottlieb mówił sam o sobie „jestem Żydem i jestem Polakiem”, dlatego pewnie w wielu notkach biograficznych historycy sztuki określają go jako malarza polskiego lub malarza polskiego pochodzenia żydowskiego, a był on po prostu polskim świeckim Żydem przejmującym się współczesnym mu światem i romantyczną myślą wtedy tak modną i nośną, co nie przeszkadzało mu przekazać nam w swoim malarstwie niezwykły smak świata żydowskiego.Lea Shinar napisała piękną książkę „Maurycy Gottlieb – uczeń Matejki” opartą na jego biografii i jego miłości do Laury Rozenfeld.[/ramka]

[i]Małgorzata Krasucka-Margalit - zajmuje się malarstwem sztalugowym oraz grafiką użytkową. Ma na swoim koncie ponad 20 dużych wystaw indywidualnych w kraju i za granicą oraz udział w wystawach zbiorowych. W kolekcjach polskich i zagranicznych znajduje się ponad 1300 jej prac[/i]

Historycy sztuki określają to jako niezwykłe i niezrozumiałe zjawisko, a było ono niewątpliwie wynikiem Haskali – żydowskiego oświecenia w drugiej połowie XVIII w., dążącego do zintegrowania ludności żydowskiej z nowoczesną kulturą europejską. W efekcie żydowscy artyści wyszli poza zamknięte kręgi nakazów religijnych zakazujących obrazowania i stworzyli nurt świeckiego malarstwa żydowskiego.

Prekursorem nurtu żydowskiego w sztuce był Maurycy Gottlieb. Malował obrazy ściśle związane z historią Żydów, odnoszące się do biblijnych przekazów, interpretujące podteksty filozoficzne modne w malarstwie akademickim, nawiązywał do tradycji i zwyczajów. Kontynuatorami tego nurtu byli między innymi tacy malarze jak Samuel Hirszenberg, Maurycy Trębacz, Artur Markowicz, Fryderyk Kleinman, Jankiel Adler. Zajmowali się prawie wyłącznie tematyką żydowską, działali artystycznie i ideowo w grupach twórczych, które same siebie określały jako organizacje malarzy żydowskich.

Pozostało jeszcze 81% artykułu
Historia
Przypadki szalonego Kambyzesa II
Materiał Promocyjny
VI Krajowe Dni Pola Bratoszewice 2025
Historia
Paweł Łepkowski: Spór o naturę Jezusa
Historia
Ekshumacje w Puźnikach. Do odnalezienia drugi dół śmierci
Historia
Paweł Łepkowski: „Największy wybuch radości!”
Materiał Promocyjny
Cyberprzestępczy biznes coraz bardziej profesjonalny. Jak ochronić firmę
Historia
Metro, czyli dzieje rozwoju komunikacji miejskiej Część II
Materiał Promocyjny
Pogodny dzień. Wiatr we włosach. Dookoła woda po horyzont