Walka z szund – Icchok Lejbusz Perec

Wykoślawiona tradycja goldfadenowska oraz nasilająca się amerykanizacja repertuaru sprawiły, że w codziennej praktyce liczne już sceny żydowskie, działające przecież na własny rachunek, sięgały po trywialne utwory, pełne kiczowatych efektów.

Publikacja: 17.11.2008 09:53

Trupa Wileńska: w pierwszym rzędzie szósta od prawej Miriam Orleska, w drugim rzędzie pierwszy od pr

Trupa Wileńska: w pierwszym rzędzie szósta od prawej Miriam Orleska, w drugim rzędzie pierwszy od prawej Mordechaj Mazo, kierownik zespołu

Foto: Zbiory ŻIH

Red

Właśnie walka z teatrem szund (śmieci) – w imię wysokich wartości literackich – ożywiła po roku 1905 żydowskie koła literackie pod wodzą Icchoka Lejbusza Pereca [(1852 –1915) patrz zeszyt nr 18], autora dwu dramatów symbolicznych: „Di goldene kejt” (Złoty łańcuch) i „Baj nacht ojfn ałtn mark” (W nocy na starym rynku), mających liczne podobieństwa z twórczością Stanisława Wyspiańskiego.

Powołane przez niego Towarzystwo Literackie w 1910 r. w sali Filharmonii Warszawskiej zwołało wielki wiec, poświęcony naprawie teatru żydowskiego. Do Warszawy zaproszono literacką trupę, założoną w Odessie w roku 1908 przez powieściopisarza i dramaturga Pereca Hirszbejna (1880 – 1948), która poniosła klęskę finansową i się rozpadła. Nie ostudziło to zapału Pereca i innych członków Towarzystwa, choć nie udało się im zorganizować w Warszawie żydowskiego teatru artystycznego.

Już za 19 zł miesięcznie przez rok

Jak zmienia się Polska, Europa i Świat? Wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i historia w jednym miejscu i na wyciągnięcie ręki.

Subskrybuj i bądź na bieżąco!

Reklama
Historia
Kim naprawdę był Hans Kloss
Historia
Jakie tajemnice skrywa jeszcze więzienie przy Rakowieckiej w Warszawie
Historia
Zrabowany pierścień króla Zygmunta Starego w niemieckich rękach
Historia
Lądowa epopeja żaglowca Vasa
Historia
Wikingowie: w poszukiwaniu nowego domu
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama