W latach 1837 – 1839, mimo sprzeciwu Dozoru Bóżniczego, z inicjatywy Dawida Hellina, odgrywano dramaty o tematyce biblijnej w dwu miejscach: w sali tanecznej Pod Trzema Murzynami przy ulicy Ogrodowej oraz w specjalnie wzniesionym drewnianym budynku na placu Muranowskim. Jak podał później „Kurier Warszawski” (1865): „Widowiska te wówczas miewały wiele ciekawych; afisze były drukowane, ale bez nazwisk osób grających role”.

Wśród tych „ciekawych” byli także chrześcijanie, może dlatego na tę niespodziewaną konkurencję niechętnie spoglądały władze rosyjskie, w których posiadaniu były grające po polsku Warszawskie Teatry Rządowe. Wygodnym pretekstem przeciwko spektaklom w jidysz były protesty rabinów. Dopiero w 1868 r. na Muranowie rozpoczął działalność stały półzawodowy zespół żydowski pod kierunkiem M. Bellaua, zwany Teatrem Izraelskim.

W repertuarze miał sztuki biblijne z operetkowymi ariami („Jakub i jego synowie”, „Józef w Egipcie”, „Mojżesz”), które pokazywał też poza Warszawą (np. w 1869 r. w Łodzi). Choć zespół zyskał nowy gmach, zamilkł po roku 1870.