Menelik II

Sahle Marjam urodził się 17 sierpnia 1844 roku w Ankober, stolicy Szeua.

Publikacja: 28.11.2008 05:28

Cesarz Menelik II, fotografia z 1912 r.

Cesarz Menelik II, fotografia z 1912 r.

Foto: AKG/EAST NEWS, ARCHIWUM „MÓWIĄ WIEKI”

W wieku 11 lat przeżył śmierć ojca Hajle Melekota, który zginął w bitwie z wojskami Teodora II, ówczesnego cesarza Etiopii. Nastoletni Sahle trafił na dwór cesarski i jako zakładnik gwarantujący lojalność rodzinnej Szeuy spędził tam 10 lat.

Cieszył się swobodą, uzyskał dobrą edukację i brał udział w dworskich turniejach, doskonaląc swoje umiejętności walki i jazdy konnej. Wkrótce Teodor powierzył mu rękę swojej córki, licząc, że poprzez małżeństwo zyska posłusznego sojusznika.

Sahle Marjan nie zapomniał jednak o krzywdach wyrządzonych jego rodzinie i nie zamierzał potulnie spełniać oczekiwań Teodora. Utrzymywał tajne kontakty z elitami rodzinnej prowincji i czekał na odpowiedni moment do buntu. Ten nadszedł, gdy Etiopią wstrząsnęła kolejna fala walk wewnętrznych, Teodor nakazał zamknąć szeuańskiego księcia w twierdzy Mekdeli. Latem 1865 roku Sahle wydostał się z niewoli i na czele szybko przyłączających się do niego lokalnych oddziałów powrócił do Szeua, gdzie ku uciesze mieszkańców ogłosił się królem i przybrał imię Menelik II.

Po śmierci Teodora II włączył się w wyścig o cesarską koronę, ale gdy na tronie zasiadł Jan IV, zrezygnował z otwartej walki z potężnym rywalem. Postanowił systematycznie umacniać swe państwo poprzez podbój nowych terytoriów i modernizację wojska. Zajął emirat Hareru oraz kilka mniejszych prowincji południowych.

Od 1883 roku Menelika w jego poczynaniach wspierała żona, księżniczka Taitu, władczyni słynącej z doskonałych wojowników prowincji Jedżu. Niezwykle inteligenta i wysoce uzdolniona dyplomatycznie Taitu cieszyła się dużym poważaniem wśród możnych rodów, co w przyszłości ułatwiło Menelikowi zachowanie kontroli nad północną częścią Etiopii.

Choć Szeua formalnie wchodziła w skład cesarstwa, Jan IV nie ingerował w sprawy wewnętrzne prowincji Menelika, godząc się z jego faktyczną niezależnością. Obaj władcy zdawali sobie jednak sprawę, że taka sytuacja nie może trwać wiecznie, i szykowali się do konfrontacji. Śmierć Jana IV w walce z mahdystami oddaliła widmo kolejnej wojny domowej i pozwoliła jego rywalowi sięgnąć po władzę nad całym krajem.

3 grudnia 1889 roku w kościele w Yntoto odbyła się uroczysta koronacja Menelika II na cesarza Etiopii. Nowy władca, otoczony grupą wiernych doradców, przeprowadził długo oczekiwaną modernizację kraju: zakazał handlu niewolnikami, ograniczył przywileje szlachty, wspierał budowę dróg i linii kolejowych, założył pocztę i telegraf, zorganizował regularną armię państwową, wspierał budowę pierwszych w kraju fabryk. Te dokonania oznaczały niebywały skok cywilizacyjny Etiopii. Jednak najważniejsza była obrona granic i suwerenności cesarstwa przed zapędami włoskich kolonizatorów.

W wieku 11 lat przeżył śmierć ojca Hajle Melekota, który zginął w bitwie z wojskami Teodora II, ówczesnego cesarza Etiopii. Nastoletni Sahle trafił na dwór cesarski i jako zakładnik gwarantujący lojalność rodzinnej Szeuy spędził tam 10 lat.

Cieszył się swobodą, uzyskał dobrą edukację i brał udział w dworskich turniejach, doskonaląc swoje umiejętności walki i jazdy konnej. Wkrótce Teodor powierzył mu rękę swojej córki, licząc, że poprzez małżeństwo zyska posłusznego sojusznika.

Pozostało 82% artykułu
Historia
Zaprzeczał zbrodniom nazistów. Prokurator skierował akt oskarżenia
Materiał Promocyjny
Z kartą Simplicity można zyskać nawet 1100 zł, w tym do 500 zł już przed świętami
Historia
Krzysztof Kowalski: Kurz igrzysk paraolimpijskich opadł. Jak w przeszłości traktowano osoby niepełnosprawne
Historia
Kim byli pierwsi polscy partyzanci?
Historia
Generalne Gubernatorstwo – kolonialne zaplecze Niemiec
Materiał Promocyjny
Najszybszy internet domowy, ale także mobilny
Historia
Tysiąc lat polskiej uczty
Materiał Promocyjny
Polscy przedsiębiorcy coraz częściej ubezpieczeni